Psychologia i literatura mają wiele do zrobienia, poza ich prostym humanistycznym zbiegiem okoliczności (na tle naukowym psychologii). Bez psychologii nie byłoby literatury, a przynajmniej nie byłoby powieści, gatunku, który najbardziej dominuje w sztuce literackiej pod względem liczby czytelników.
Bohaterowie powieści muszą wnieść przede wszystkim swoją psychikę. Autor jest trochę psychoanalitykiem badającym zachowania i reakcje. Ale najbardziej fascynujące w tym wszystkim jest to, że profil psychologiczny może być tak różnorodny, jak sprzeczności istoty ludzkiej, wystarczy tylko uwiarygodnić go, nie narzucając go na siłę, w tym magicznym, literackim dryfie działania i otwartości na szeroki zakres prawdopodobnych konsekwencji.
I tak dochodzimy do Marek Chicot, ekonomista, ale przede wszystkim psycholog i pisarz. Ukończył tę wyczerpującą wiedzę o psychice i ostatecznie zorientował się na narrację jako uzupełnienie swojego humanistycznego powołania.
W tym połączeniu psycholog oddał się na służbę swoim bohaterom, poruszając się pomiędzy tajemniczymi wątkami z zamiarem przekształcenia rzeczywistości. Od odległych czasów ludzkości jako cywilizacji po teraźniejszość, pozornie samowystarczalną, choć wypełnioną podobnymi transcendentalnymi zagadkami, które przywracają nas do magii, nieznanego i ezoterycznego.
Czytać Marek Chicot to przygoda, w której szczegółowo skonstruowane postacie prowadzą nas między tajemniczymi sceneriami historycznymi, rozpryskując się w naszej rzeczywistości. Za enigmatycznymi argumentami tego autora mamy do czynienia ze spotkaniem z filozofią najbardziej uniwersalną, tą, która towarzyszyła człowiekowi od pierwszego użycia rozumu. Osiągnięcie tej równowagi między transcendencją a rozrywką przepełnioną narracyjnym napięciem to sprawa dobrej pracy autora, mieszanka, z której można czerpać przyjemność przy podchodzeniu do wielkich pytań.
3 najlepsze polecane powieści Marcosa Chicot
Morderstwo Platona
W szerokiej przestrzeni fikcji historycznej Marek Chicot Jest jednym z najbardziej doświadczonych gawędziarzy, a jego szczególne wątki charakteryzują się maksymalnym napięciem. Pytaniem dla Chicota jest osiągnięcie alchemii narracyjnej. Zatem, z jednej strony rygorystycznie szanując scenariusze, ale także wykorzystując je do dalszego wzmocnienia posmaku thrillera, pisarzowi udaje się rozpowszechniać i bawić jak niewielu innych.
Sztuką jest wyobrazić sobie minione czasy jako thrillery per se. I to właśnie ciemność innych czasów, świt rozumu i ciemność odległych przekonań są najbardziej wrogim scenariuszem, jaki możemy sobie wyobrazić.
Po ukończeniu Pitagorasa i Sokratesa powraca Marcos Chicot z niezwykłą powieścią o Platonie, najbardziej wpływowym filozofie w historii Zachodu.
Altea, jedna z najbardziej błyskotliwych uczennic Platona, nie wie, że jej życie i życie dziecka, którego spodziewa się, jest w niebezpieczeństwie i że ma wroga we własnym domu. Ze swojej strony, jego przyjaciel i nauczyciel Platon ryzykuje życiem, próbując urzeczywistnić swój wielki projekt: zjednoczyć politykę i filozofię, aby rządziły rozum, sprawiedliwość i mądrość, zamiast pustej retoryki demagogów, korupcji i ignorancji.
W tle powstanie nowej potęgi i generała z niezwyciężoną aurą stawiają na szalę przetrwanie zarówno Sparty, jak i samych Aten.
Napięcie, intrygi, zdrady i miłość wyzywająca swoje czasy łączą się w powieści, która bezbłędnie odtwarza gobelin klasycznej Grecji i myśl najważniejszego filozofa w historii.
Zabójstwo Pitagorasa
Konspiracje trwają, odkąd człowiek stał się mężczyzną. Wole władzy tworzą najbardziej złowrogie potwory, zdolne do zabicia nawet z makiaweliczną ideą prosperowania za wszelką cenę lub obalenia idei przeciwnych. Niepewnej przyczyny prawdziwej śmierci Pitagorasa nie jest nawet namalowany tytuł powieść osiąga wysokie loty.
Ale tak naprawdę nie chodzi tu o nadanie nowej interpretacji historii starożytnej, ale o udekorowanie okresu w starożytnej Grecji, w którym rozum zaczął materializować się w solidnych myślach i piśmie, czasu, w którym rozwinęła się cała nauka i ogólna mądrość.
I jak zawsze, cienie pojawiają się również wśród największych świateł ludzkości. Ariadna i Egipcjanin Akenón zmierzą się ze sprawą morderstwa, która prześladuje samego Pitagorasa i powołaniem przez niego nowych nauczycieli ze swojej szkoły.
Oddalenie faktów pozwala na większą integrację proponowanej przez autora fikcji, osiągając rozpoznawalną narrację w zachowanych do dziś rzeczywistych wydarzeniach z mechanizmem narracyjnym, który zdobi Historię aż do poczęcia nowych mitów literackich.
Zabójstwo Sokratesa
Jeśli formuła zadziałała, dlaczego nie rozwinąć jej? To musiała być jedna z podstaw do napisania tej nowej powieści jako kontynuacji Zabójstwa Pitagorasa.
A jednak musi być trudno wyobrazić sobie kontynuację powieści, która tak dobrze się sprawdziła. Ale oczywiście pomysł zajęcia się nową fikcją historyczną wokół postaci Sokratesa, o którym nie są znane żadne pisma i który Jednakże służył jako punkt odniesienia dla wszystkich wielkich myślicieli greckich, oferując gwarancje i atrakcyjność niezgłębionego charakteru, myśliciela myślicieli i zmarłego od cykuty w swoim „sprzeciwie sumienia” wobec istnienia oficjalnych bogów.
Oprócz postaci autor wykorzystuje również burzliwe lata V wieku p.n.e., w których Grecja była rozdarta między uniwersalnymi konfliktami, które przetrwały do dziś ozdobione eposem i mitologią, ale to naprawdę oznaczałoby rzekę krwi w kierunku Morze Egejskie .
W ten sposób, pomiędzy postacią Sokratesa a jego historycznym czasem, autorowi udaje się odtworzyć i zabawić, przenosząc swoich wychowanków w stronę wzniosłej fikcji historycznej.
Inne polecane książki Marcosa Chicot
Dziennik Gordona
Pierwsza powieść Marcosa Chicota skierowana była do zupełnie innego gatunku niż ten, który ostatecznie przyniósł mu sukces. Gordon jest repliką Ignacego naprawdę (Wyczarowywanie ceciuos), który w końcu otrzymał rolę tak błyskotliwą, jak ta z własnego odniesienia Johna Kennedy'ego Toole'a.
Zacieniona kwasem komedia o groteskowej postaci maniakalnego, ale pewnego siebie, faceta, którego świat skonstruowano idealnie do jego dziecinno-psychotycznej mentalności.
Deformacja Gordona prowadzi nas przez ekstrawaganckie sytuacje, gdyż jest przekonany, że każdy, kto jedzie tą drogą w złym kierunku, jest w błędzie.
Gordon jest mesjaszem naszych czasów, nini taytantos, zdolnym do dostosowania rzeczywistości do jego pryzmatu zwycięzcy, pod którym gromadzą się wszystkie jego życiowe nieszczęścia i porażki.
Ale w głębi serca Gordon ma dobre intencje. Udaje tylko, że czyni dobro, swoje dobro, a za każdym miejscem, które mija, zostawia swój dziwaczny ślad superbohatera.
