3 najlepsze książki Manuela Vicenta

Na obecnej hiszpańskiej scenie literackiej jest dwóch autorów, którzy wyróżniają się niełatwą do osiągnięcia równowagą, elegancją form, pięknem i narracją przekazującą emocje i doznania. Jakie zostały powieści stworzone dla wymagających czytelników.

Jeden z tych dwóch cytowanych jest Javier Marias. Przywołuję dziś drugiego autora, aby polecić mu trzy najlepsze jego książki, a jest nim nikt inny Manuel Vincent.

W przypadku Manuela biegłość językowa jest już z definicji. Z jego potrójnym dyplomem z nauk humanistycznych (prawo, filozofia i dziennikarstwo), a to prawdziwy hat-trick, można zrozumieć, że znajomość naturalnego środowiska narracji jest bardzo płodna i kultywowana.

A kiedy zdarza się, że tak jak Manuel Vicent wybierasz w końcu dziennikarstwo, zdarza się, że pisanie książek jest już na wyciągnięcie ręki.

Manuel Vicent znalazł, co powiedzieć (coś podstawowego dla prawdziwego pisarza, poza puszkowanymi i prefabrykowanymi artykułami redakcyjnymi i postaciami z mediów) i miał czas, aby to opowiedzieć. I wszyscy tak wdzięczni, że tak było, hej.

3 polecane powieści Manuela Vicenta

Ballada o Kainie

Piękny tytuł dla cudownie heterogenicznej kompozycji. Scenariusze w tę iz powrotem, postacie przeplatane podstawowym poczuciem, że duch Kaina przepływa jak prąd przez wszystkie czasy i miejsca.

Ballada o Kainie to melancholijna melodia, która zarówno doprowadza do łez, jak i popycha jak sprężyna w obliczu niesprawiedliwości.

Streszczenie: Od biblijnego starożytności pustyni Genesis po asfalt Nowego Jorku wszystko płynie w sercach śmiertelników, po morzu słodyczy. W tej powieści, Ballada o Kainie, utracone raje i mityczne miasta, mieszają się melodie duszy i doznania cielesne.

Manuel Vicent przypomina nam, jak profil bratobójcy zlewa się z naszą pamięcią, przekracza czas i żywoty tułające się po ziemi, reinkarnując się w kolejnych figuracjach.

regaty

Wyścig, jedno z ostatnich dzieł Manuela Vicenta, ma dwa czytania. Lub trzy lub więcej, w zależności od słuchacza-czytelnika. To właśnie ma raj, który został nam dany na Ziemi.

Wszyscy możemy w nim uczestniczyć w takim stopniu, w jakim chcemy wierzyć w pozory lub umieć docenić ostateczną rzeczywistość. A literatura, zwłaszcza w rękach takiego autora jak Don Manuel Vicent, jest doskonałym narzędziem do poprowadzenia nas w swego rodzaju tragikomedię bohaterów poszukujących lepszego losu.

Abstrakt: Tym upragnionym rajem na ziemi równie dobrze mogłoby być miejsce takie jak Circea, przestrzeń, którą wyobraźnia autora przedstawia nam nad brzegiem olśniewającego Morza Śródziemnego, gdzie Dora Mayo cieszy się przepychem aż do nadmiaru szczęścia.

Dora miała nadzieję uciec w regatach przez łagodne Morze Śródziemne, oswojone dla wytworności i nowobogackich. Ale w końcu zostaje bez mentora i bez biletu na statek. I w końcu wraca do Madrytu, szukając z porażką nowego miejsca, z którego mógłby znowu w coś uwierzyć, ale z duszą przytłoczoną tym żywotnym nawiasem na wybrzeżach Morza Śródziemnego.

Regaty znajdują nowych uczestników i rozpoczynają swój hedonistyczny dziennik. Oczy pisarza stanowią kontrapunkt dla głupoty postaci pozbawionych duszy i skrupułów, przynajmniej z wyglądu. Choć ciężar ich trywialnego istnienia dorównuje ich sprzecznościom i egoizmowi.

Ale wszyscy wiedzą, że są bezbronni. A w chwilach, w których przyjmują swoją nieistotną obecność, czy to przed majestatycznym świtem, czy przed nagłym wzburzeniem morza, przywołują swoje nieszczęścia i odkrywają nędzne mechanizmy obronne, którymi próbują zakryć pustkę.

Na horyzoncie Morza Śródziemnego będą pojawiać się nowe dni, aż do ostatniego, który pozostał. Aż do świtu bez wielbicieli, do przebudzenia bez świadomości; dzień, w którym autentyczne Morze Śródziemne będzie dla każdego wieczne. A cisza uciszy ostatnie echa farsy naszego życia.

Ava w nocy

Jedna z najczęściej powtarzanych anegdot dotyczy torreadora Luisa Miguela Dominguína, który wyszedł przerażony po namiętnym spotkaniu z Avą Gadner. Ona, wspaniała aktorka, była zaskoczona, widząc, jak wybiega z pokoju hotelowego i zapytała go, dokąd idzie. Odwrócił się i entuzjastycznie wyjaśnił, dokąd idzie, powiedz mu!

Dobrze wiem Manuel Vincent że przybycie Avy Gardner do Hiszpanii w latach sześćdziesiątych było trzęsieniem ziemi dla ówczesnego świata kultury i polityki. Ponieważ aktorka tchnęła w społeczeństwo świeże powietrze, tęsknotę za wolnością wyznawali w petit Committee prawie wszyscy.

David, młody człowiek, który pierwsze lata życia spędził na oddychaniu śródziemnomorskim powietrzem, opuszcza miasto, by osiedlić się w Madrycie i spełnić marzenie: poznać Avę Gardner i zostać reżyserem filmowym. Po przyjeździe zgłosił się do Szkoły Operatorskiej, zdecydowany zdać egzaminy wstępne.

Jest początek lat sześćdziesiątych, a w Hiszpanii cały świat związany ze sztuką, kinem i literaturą cieszy się nocami pełnymi blask, zabawne i niezwykle darmowe. Noce filmowe, po których następują dni, w których rzeczywistość kraju tonie w ciemnej i represyjnej patynie dyktatury Franco.

Fikcja i rzeczywistość przecinają się w tej powieści, której akcja rozgrywa się w najnowszej historii Hiszpanii. Ze swoim zwykłym mistrzostwem, Manuel Vicent przedstawia się w Ava w nocy niestabilna granica między czasem ciemnym i schyłkowym a innym, który wraz z pierwszymi wiatrami zmian zaczyna już pojawiać się na horyzoncie.

Inne prace Manuela Vicenta

Są z morza

Ponownie morze jako tło, jako scena lub fabuła, w zależności od odpowiedniej sceny. Jak powiedział Serrat, trzeba się urodzić na Morzu Śródziemnym.Streszczenie: Son de Mar to powieść o miłości, rozbitkach i powrotach. Wszyscy umarli wracają, jeśli kochanek wzywa ich z niezbędną siłą.

Bohaterem tej powieści jest rozbitek, który powraca po dziesięciu latach, ale i to wydarzenie dzieje się codziennie na miejskim asfalcie. Zgodnie z instrukcją zmartwychwstania, pierwszym warunkiem zmartwychwstania jest bycie żywym, nawet jeśli życie zanurza cię każdego dnia w głębinach mórz. W takim przypadku zawsze znajdzie się kochanek, który wezwie cię z dowolnego brzegu i będziesz musiał do niego wrócić.