3 najlepsze książki Lucíi Etxebarría

W literaturze zwykle dzieje się ciekawa rzecz, która, dobrze przeanalizowana, jest nadal naturalna. Przedwcześnie rozwinięte kobiety zazwyczaj odkrywamy przed pisarzami płci męskiej, którzy już w wieku około dwudziestu lat opublikowali dobrą książkę.

Jak już powiedziałem, dzieje się to „zazwyczaj”, bo uogólnianie nigdy mnie nie przekonało. Ale trend istnieje i moim skromnym zdaniem wynika to z większego zainteresowania lub szybszej ewolucji intelektualnej w kierunku twórczych ze strony kobiet. Przypadki takie jak ten z Espido freire, sama Lucía Etxebarría lub nawet JK Rowling, za poszerzenie spektrum autorów.

A teraz, mając bardziej uniwersalny charakter, prawdą jest, że każdy, kto od najmłodszych lat odnajduje przyjemność i defuzję w pisaniu, robi to również z powodu mnóstwa myśli i pomysłów, które potrzebują kanału kompozycji narracyjnej. Przedwcześnie rozwinięty pisarz lub pisarz to zawsze ktoś, kto ma wiele rzeczy do opowiedzenia z głębi swojego wewnętrznego ciała, aby zinterpretować rzeczywistość z konkretnego pryzmatu.

Bez wątpienia czytanie przedwcześnie rozwiniętego pisarza zawsze wnosi nową energię, niezaprzeczalne zaangażowanie literatury w życie i niezrozumianą mądrość złotego wieku młodości. Ale dodatkowo, nad wiek rozwinięta pisarka, taka jak Lucía Etxebarria, która wiedziała, jak dotrzeć do ogółu czytelników przed 30 rokiem życia, zawsze zachowuje ten pęd, który pozwala przedłużyć twórczą młodość, ufać temu, co robisz i zawsze rzucać się w oczy. nowe przygody.

Mimo pewnego okresu rezygnacji, jaki pojawił się w karierze tej autorki, zawsze wracała z nowymi książkami pod pachą.

3 najlepsze polecane książki Lucíi Etxebarría

Wszystkiego widzialnego i niewidzialnego

Każda książka, która zaczyna się od przyimka „Od”, jest prezentowana w opakowaniu, jak traktat o dowolnym aspekcie społecznym, politycznym lub naukowym.

A prawda jest taka, że ​​w tej powieści odkrywamy to, narracyjny traktat o wszystkim, co widać i czego nie widać, wokół tego, co to znaczy żyć i popędów, które nas prowadzą. Widoczne części Ruth i Juana pokazują dwoje jeszcze młodych ludzi, zaangażowanych w ważne projekty w kinie lub literaturze, wciąż zdolne do pożerania życia i jego czasu z wystarczającą ilością energii.

Niewidzialne to studnia, z której obaj musieli się wspiąć, aby się tam dostać. Studnia, do której wciąż zaglądają od czasu do czasu, gdy przestają pokazywać swoją najbardziej widoczną stronę z zewnątrz. Linoskoczkowie, którzy właśnie na to ryzyko cieszą się namiętnie, nie myśląc o zniszczeniu, które może nadejść później…

Wszystkiego widzialnego i niewidzialnego

Cud w równowadze

Życie nie może być rozumiane w żaden inny sposób. Jak już wcześniej wspomniałem o postaciach Ruth i Juana, możemy uważać się za linoskoczków, którzy patrzą w przyszłość, z nadzieją w ostatnim kroku, nie zastanawiając się, czy nie byłoby lepiej wiedzieć, czy pod naszymi stopami może być siatka i lina ...

Ta powieść wprowadza nas w niesamowitą postać Evy Agulló. Znajduje się w tym dziwnym przejściu między życiem oddanym hedonizmowi lub moralnemu nihilizmowi nałogów a nagłym horyzontem nadchodzącego macierzyństwa.

Być może dziecko nie musi wiedzieć wszystkiego o swoich rodzicach… a może wie, za to nosi łańcuch swoich genów. Chodzi o to, że zmiana pokoleniowa służy autorowi do ujawnienia surowej prawdy rodzącej się matki: Evy Agulló.

Bóg nie ma wolnego czasu

Pierwsze miłości zawsze mają w sobie coś z odkrycia, z błyskotliwego żarzenia pierwszych emocji, z niekontrolowanej namiętności, w końcu z autentyczności. Rozważanie powrotu do tych scenariuszy, kiedy wraca się ze wszystkiego, jest dziwne i śmieszne.

A jednak melancholia tego wczorajszego dnia pieści jak subtelny uścisk, który budzi skórę. To właśnie dzieje się w pewnym momencie z Davidem, kiedy ponownie spotyka Elenę. Oboje się spotykali, a Alexia jest odpowiedzialna za zjazd.

Ponieważ Elena jest między życiem a śmiercią, a jej kuzynka Alexia wierzy, że ponowne spotkanie z nim nie zaszkodzi. Tyle tylko, że po propozycji humanitarnej odkrywamy tajemnicze ramy, które mają związek z życiem prowadzonym przez każdą z postaci od tamtej idyllicznej młodości.

Późniejsze przyjaźnie i miłości nie zawsze prowadziły do ​​najlepszych ścieżek… Powieść, która uosabiała punkt napięcia między odnowionymi namiętnościami, zdradami i makabrycznymi zwrotami akcji…

Bóg nie ma wolnego czasu
5 / 5 - (6 głosów)