Czy wiesz, kiedy decydujesz, że „to będzie moja ulubiona piosenka”? Cóż, coś takiego się dzieje, gdy skończysz książkę o laetitia colombani. Potem czas mija, a nowe książki olśniewają, a nowe piosenki stają się ścieżkami dźwiękowymi życia. Ale pytanie brzmi, w jaki sposób zwyciężyła lektura lub przesłuchanie w tym tak zapadającym w pamięć momencie.
Być może jest to swego rodzaju przełożenie działalności kinematograficznej tego autora na literaturę. Chodzi o to, że jego powieści poruszają się jak skrupulatnie wizualizowane sceny, nie opisane w scenariuszu, ale odciśnięte w wielowymiarowej mozaice, która wprowadza nas w złożone pojęcie istnienia z każdym bólem, z każdym popędem lub pasją, z każdą słabością lub każdą przebijającą się nadzieją. na każdy nowy dzień.
I oczywiście, kiedy coś wybucha z tą niezwykłą świeżością, z oryginalnością umiejętności nadania realizmowi niezbędnych skrzydeł ku iluzji i nadziei, oddani czytelnicy mnożą się w niepowstrzymanym postępie.
Najlepsze powieści Laetitii Colombani
Lot latawca
Istnieją obrazy par excellence, które składają się na wspólne wyobrażenie. Latawiec, który kieruje swoim nieprzewidywalnym lotem pomiędzy prądami na plaży. Jak sama ewolucja życia, które zdaje się prowadzić nas twardą nitką, ale jednocześnie poddaje się wzlotom i upadkom, podmuchom, niespodziewanym zwrotom. Z tej okazji obraz przybiera postać dziewczyny, która w locie latawca odnajduje swój jedyny moment z dzieciństwa, swoje poddanie się skradzionemu czasowi….
Po dramacie, który wysadził jej egzystencję, Léna postanawia zostawić wszystko za sobą i wyruszyć w podróż do Zatoki Bengalskiej. Nawiedzana przez duchy przeszłości nie znajduje odrobiny spokoju, dopóki o świcie nie wyrusza popływać w wodach Oceanu Indyjskiego, gdzie co rano dziewczyna bawi się latawcem.
Pewnego dnia, na skraju zatonięcia w nurcie, Léna cudem przeżywa dzięki ostrzeżeniu małej dziewczynki i interwencji Czerwonej Brygady, kobiecej grupy samoobrony, która trenowała w pobliżu. Wdzięczna nawiązuje kontakt z dziewczyną i odkrywa, że niestrudzenie pracuje w restauracji. Nigdy nie był w szkole i zamknął się w absolutnej ciszy. Co ukrywa jego ciszę? Jaka jest jego historia?
Warkocz
Godne pozazdroszczenia było zobaczyć, jak matka lub przyjaciółka była pochłonięta zadaniem tkania warkocza z włosami dyżurnej dziewczyny. Ćwiczenie, które pisarz zaobserwował z dziwnym upodobaniem do rzeczy tak pięknych, jak wiadomo, że są łatwo psujące się.
To było coś bardzo kobiecego i plemiennego. Podczas gdy warkocz ożył, kobiety opowiadały o swoich rzeczach, jakby rozciągały dotyk na inne ogniwa komunikacji. Włosy jako port połączeniowy, przez który przemieszczają się informacje niedostępne dla reszty.
Ten warkocz łączy bardzo różne życie kobiet tu i tam, z całej planety Ziemia. Połączenie wywodzi się z analogii kobiecości w obliczu zmaterializowanych przeciwności w każdym kontekście.
INDIE. W Badlapur nietykalny Smita przeżywa, zbierając odchody wyższej kasty. Zrezygnowana ze swojego stanu, jest zdeterminowana, aby córka nie poszła w jej ślady: dziewczynka pójdzie do szkoły, a jej życie będzie wartościowe i pożyteczne, mimo że Smita musi w tym celu przeciwstawić się ustalonym normom.
WŁOCHY. Giulia uwielbia pracować w rodzinnym warsztacie, ostatnim w Palermo, który robi peruki z prawdziwych włosów. Mógł pójść na studia, ale liceum opuścił w wieku szesnastu lat, aby poznać tajniki tego zawodu. Kiedy jej ojciec ulega wypadkowi, a Giulia odkrywa, że firma jest na skraju bankructwa, z odwagą i determinacją mierzy się z przeciwnościami losu.
KANADA. Sarah jest odnoszącą sukcesy prawniczką z Montrealu, która poświęciła wszystko dla swojej kariery: dwa nieudane małżeństwa i troje dzieci, których nie widziała dorastających. Pewnego dnia, po utracie przytomności podczas procesu, Sarah zdaje sobie sprawę, że jej życie wywróciło się do góry nogami i że będzie musiała wybrać to, co jest dla niej naprawdę ważne.
Smita, Giulia i Sarah nie znają się nawzajem, ale łączy je dążenie i upór kobiet, które odrzucają los, który ich czeka i buntują się przeciwko otaczającym je okolicznościom. Jak niewidzialne nici, ich ścieżki przeplatają się, tworząc warkocz symbolizujący niezachwianą wolę życia z nadzieją i iluzją.
Zwycięzcy
Każda bitwa wiąże się z tysiącem form zwycięstwa, od najbardziej pyrrusowych po najwspanialsze. I nie musi to odpowiadać najwyższemu powszechnemu uznaniu czy najgłośniejszej transcendencji a priori.
W końcu szczegóły i pozornie anegdoty wykraczają poza człowieka i służą sprawie ewolucji. Akty są archiwizowane, jeśli nie spłoną w jakimś nowym historycznym momencie. Najważniejszymi zwycięstwami są te, które można ocalić z pamięci, z małego przykładu i nauki, która staje się wielka. Hymn solidarności i nadziei, w którym Colombani oddaje głos anonimowym zwycięzcom historii.
W wieku czterdziestu lat Solène poświęciła wszystko dla swojej kariery prawniczej: swoje marzenia, przyjaciół i miłość, aż pewnego dnia załamuje się i popada w głęboką depresję. Aby pomóc Ci wyzdrowieć, Twój lekarz radzi Ci zgłosić się na ochotnika. Nieprzekonana Solène znajduje w Internecie reklamę, która wzbudza jej ciekawość i postanawia się nią zainteresować.
Wysłana do domu dla kobiet poważnie zagrożonych wykluczeniem społecznym, ma problemy z odległymi i nieuchwytnymi mieszkańcami; ale krok po kroku zdobędziesz ich pewność siebie i odkryjesz, do jakiego stopnia chcesz być tak żywy jak oni.
Sto lat wcześniej Blanche Peyron toczy bójkę. Dowódca Armii Zbawienia we Francji, marzy o podarowaniu dachu wszystkim wykluczonym ze społeczeństwa. W tym celu w 1925 zaczął zbierać niezbędne fundusze na zakup monumentalnego hotelu, a rok później swoje podwoje otworzył Pałac Kobiet.
Pałac Kobiet istnieje i Zwycięzcy zaprasza nas do jej wejścia, aby odkryć trudną rzeczywistość jej mieszkańców. W tym samym stylu Warkocz, Laetitia Colombani wyszywa emocjonalną pieśń o sile kobiet, która mówi nam o stracie i cierpieniu, dobroci i braterstwie, która uwodzi nas swoją empatią i żywo przybliża nas do tragicznej egzystencji tych niewidzialnych ludzi w społeczeństwie.
