Po drugiej stronie stawu dwóch amerykańskich autorów na swój sposób utrzymuje przy życiu płomień gatunku detektywistycznego, który w tym kraju założyli faceci tak wielcy jak Hammett o Kupiec. To znaczy Michael Connelly i do kogo dzisiaj zapraszam do tej przestrzeni: Ubój Karin.
W obu przypadkach tych obecnych amerykańskich narratorów policyjnych, choć prawdą jest, że podążają oni za najbardziej złowrogą linią gatunku, zorientowaną na profil psychopatycznego mordercy lub traumy i będącego ich następstwem thrillera, odnajdujemy wyraźną rolę śledczego lub śledczego. policjant miał do czynienia ze sprawą, która rozpryskuje się w różnych sferach społecznych, czasem z tym punktem zawoalowanej krytyki pod adresem mrocznego mechanizmu wszystkiego.
La literatura kryminalna, gdzie dziś jest miejsce na mnogość podgatunków, które czytelnicy na całym świecie z upodobaniem pożerają, potrzebuje autorów takich jak Slaughter, którzy zachowują rozpoznawalną rolę, którzy przedstawiają nam wyraźnych bohaterów, którzy czynią dobro, choć podlegają wielu pokusom, które ich uczłowieczają i pogrążają się w obecnym bagnie polityki, korupcji, własnych duchów i najgorszych konsekwencji każdego z tych aspektów, które kończą się przestępczością.
Seria Rzeźnia zdołała odzyskać ten wyraźnie policyjny gust, z obawami, które dotyczą jego bohaterów i z najbardziej przewrotnymi przypadkami, które dotyczą wszystkich postaci i które zapewniają punkt napięcia zgodnie z ewolucją gatunku. Zwycięska mieszanka bez wątpienia.
A jednak uważanie Slaughtera za autora thrillerów kryminalnych byłoby dziś nietrafne. Najlepszą rzeczą w tej pisarce jest to, że kiedy przejęła gatunek amerykańskiego noir, teraz otworzyła się na kombinacje, w których napięcie zyskuje na wadze. To właśnie jest dobre w odkrywaniu swojej pracy. Pisarz taki jak Slaughter wie, jak ustalić czarną sprawę, aby ostatecznie ograniczyć o wiele więcej opcji.
3 najlepsze polecane książki Karin Slaughter
zapomniana dziewczyna
Oblivion jest tą otchłanią, a raczej poczekalnią. Gdzie każda ofiara czeka na swój proces. Bo jeśli prawdą jest, że czeka nas sąd ostateczny, to ta sama sprawiedliwość musi dogonić wydarzenia, które mają miejsce, zanim całe zło na świecie się skupi. A może by zapobiec jeszcze szybszemu rozprzestrzenianiu się tego zła. W przeciwnym razie diabeł mógłby swobodnie wędrować, jeśli jego zniewagi wydają się pozbawione ludzkiej sprawiedliwości.
Dziewczyna z sekretem... Longbill Beach, 1982. Emily Vaughn przygotowuje się do balu maturalnego, najważniejszego wydarzenia w szkole średniej. Ale Emily ma tajemnicę. A pod koniec nocy będzie martwa.
Morderstwo, które pozostaje zagadką... Czterdzieści lat później morderstwo Emily pozostaje nierozwiązane. Jego przyjaciele zwarli szeregi, jego rodzina wycofała się, społeczność ruszyła dalej. Ale to wszystko ma się zmienić.
Ostatnia szansa na odkrycie mordercy... Andrea Oliver przybywa do miasta z prostym zadaniem: chronić sędziego, któremu grożono śmiercią. Ale jego misja jest przykrywką. Ponieważ w rzeczywistości Andrea jest tam, aby znaleźć sprawiedliwość dla Emily i odkryć prawdę, zanim zabójca zdecyduje się uciszyć również ją...
Ostatnia wdowa
Z jego mistrzostwem w różnych skupieniach, na tej samej fabule, która rozwija się równolegle w nakładających się scenariuszach, Ubój Karin przedstawia nam jedną z tych powieści próbnych na czas, naładowanych psychologicznym napięciem i maksymalnym napięciem. Kiedy nadużywa się terminu „najbardziej ambitna praca”, pomysł się wyczerpuje. Ale w przypadku Karin Slaughter ta nowa powieść oznacza poszerzanie horyzontów fabuły, mimo powiązania z jej sagą Will Trenton.
Ponieważ wiemy już, że Sara Linton należy do tego samego zespołu co Will i ma coś jeszcze... ale ta historia przewyższa treść wszystkiego, co było wcześniej. Stworzony przez autora wydział FBI jest przeciążony na wszystkich poziomach tej fabuły. Czasami napięcie przemienia się w najbardziej kompletny gatunek noir, gdy łączy się z trudną rzeczywistością. W tej powieści poruszamy się przez ciemne kręgi skrajnej prawicy, ksenofobię i najbardziej zawzięty rasizm. I nie mogą to być tylko małe grupy, ale ktoś, kto je wspiera z wysokich stanowisk.
I oczywiście, gdy szaleńcom da się drogę do realizacji planu, wyniki mogą być druzgocące. Problem polega na tym, że to, co opowiada Karin, nie brzmi tak daleko idące w czasach bombastycznego populizmu, który wywołuje najgorsze w społecznościach.
Dobra córka
Dominacja gatunku skłania autora do wyczucia granic, poszukiwania nowych pomysłów, które przeskakują z jednego gatunku do drugiego. W tej powieści Karin Slaughter gra powieść detektywistyczną, którą nie jest.
Nie ma lepszego haczyka na powieść kryminalną niż przedstawienie podwójnej tajemnicy. Nie wiem, kto był genialnym autorem, który znalazł w tych wytycznych sekret każdego szanującego się bestsellera.
Chodzi o postawienie zagadki (czy to morderstwa w przypadku powieści kryminalnych, czy intrygi, która ma zostać ujawniona w kryminałach), a jednocześnie ukazanie bohatera jako kolejnej zagadki samej w sobie. Jeśli autor jest wystarczająco zręczny, wywoła w czytelniku magiczne zakłopotanie, które sprawi, że będzie on stale przyklejony do książki.
Karin Slaughter dostała się do Dobra córka osiągnij ten poziom doskonałości, aby twój thriller poruszał się w tej zagadkowej przestrzeni podwójnej zagadki. Ponieważ w prawniku Charlie wyczuwamy ten aromat tajemnicy, odkąd przedstawiono nam jej profil. Trochę zwyczajów i hobby, kilka dziwactw...
Przeszłość Charlie to mroczna, złowroga otchłań, która zmieniła ją w ofiarę, a ostatecznie w ocalałą, ale przetrwanie horroru zawsze ma swoją cenę. I Charlie o tym wie. A kiedy w małej społeczności Pikeville ponownie wybucha na jej oczach przemoc, Charlie powraca do ciemnej studni poprzez sny wyczarowane z pobliskiej złowrogiej rzeczywistości.
Wtedy w końcu uważa, że nierozstrzygnięte sprawy muszą zostać zamknięte, aby przezwyciężyć strach. Idziemy naprzód, nie wiedząc, czy krwawa teraźniejszość ma wiele wspólnego z przeszłością, która otwiera się jak rana bez szwu.
Ale musimy wiedzieć, co za wątpliwość. Poruszamy się między odkryciami i zwrotami akcji, które zostały odtworzone w ciągu trzydziestu lat, między którymi zmieniło się życie Charliego, a dzisiejszymi, które zakłóciły również życie nowych i niewinnych ofiar.
Czasami zastanawiasz się, kto jest największą ofiarą, osoba zamordowana czy ta, której udaje się uciec, podczas gdy druga osoba traci życie. Psychologiczny horror o strachu przed przetrwaniem w strachu, o traumie i rzeczywistości Charliego, upartego w odzyskiwaniu starych wspomnień.
Inne polecane powieści Karin Slaughter
Czy wiesz, kto to jest?
I nadchodzi moment, w którym każdy pisarz z czarnego gatunku kończy poruszając kwestię tożsamości, argument, który stawia nas w obliczu wątpliwości co do tego, kim jesteśmy, co do momentów, które składają się na nasze życie i co do rzeczywistości związanej z postaciami, które interakcji w powieści naszego życia.
Nie ma nic lepszego niż wczuć się w postacie takie jak Andrea, które prowadzą nas na teren zwątpienia w obliczu trompe l'oeil rzeczywistości, której ulegają nasze zmysły. Matką Andrei jest Laura, wzorowa matka ze swoimi dziwactwami i kontrastem pokoleniowym, nic dziwnego.
I oczywiście tylko moment krytyczny, moment, w którym musimy stawić czoła najgorszym lękom, może skończyć się zabraniem wszystkiego, co nosimy w środku. Poznanie siebie to wystawienie się na największe niebezpieczeństwo.
I tu właśnie pojawia się wielka niespodzianka tej powieści, ponieważ Laura nie jest tą Laurą, którą znała jej córka. Poznanie tajemnicy matki będzie oznaczało walkę z czasem, by uratować im życie.
Intuicja
I dochodzimy do tego, co jest dla mnie najlepszą powieścią z tych wspaniałych seriali policyjnych tego autora. Ta powieść ogranicza się do sagi detektywa Willa Trenta.
Istotnym aspektem tej serii jest to, że nie jest ona wieczną kontynuacją, ale można ją czytać niezależnie z pełną przyjemnością. Najciekawsze w tej powieści jest to, że wszystko zaczyna się od możliwego porwania.
Will słyszał tylko jedno jęczące dziecko, jak każde inne, które otwarcie demonstrowało nudę. Ale Will nie widzi tego normalnie, jest na lotnisku i coś mu mówi, że dziewczyna nie powinna wyrażać nudy w tak przesadny sposób.
Dziewczyna błagała o powrót do domu, a Will zrozumiał to przesłanie jako wiadomość dziewczyny, która nie jest z rodzicami (tych, którzy zawsze są jedynym domem dla dziecka). Dopiero gdy Will uwewnętrznia swoje przeczucie, że coś jest nie tak, dziewczyna już zniknęła z jego pola widzenia. Trent nie ma nic, nie ma sprawy… tylko serce mu zapada z powodu przeczucia strachu, które może być prostą intuicją.
Ale wszyscy wiedzą, że Trent żyje z tą intuicją jako podstawą swoich badań. A potem rozpoczyna się operacja zlokalizowania dziewczyny...
