Literatura niemiecka zawsze miała ciekawe mnóstwo pisarzy bardzo zróżnicowanych gatunkowo, z przewagą egzystencjalistycznych narratorów, z ich naturalnymi kontekstualizacjami w romantycznych, realistycznych, symbolicznych nurtach lub cokolwiek jest właściwe w każdym okresie historycznym.
Germański wydaje się być powiązany w każdym gatunku beletrystyki lub non-fiction z tym epistemologicznym punktem w kierunku samej koncepcji bytu.
Może brzmieć głęboko i tak jest. Ale cnota dobrego pisarza polega na pozostawieniu tej pozostałości bez względu na pole narracyjne, do którego jest ograniczony. Z Goethe i Schopenhauer, przechodząc przez Nietzsche i sięgając w górę Hermann Hesse, G. Inter Grass, czyli dlaczego nie Patrick Suskind o Michael Ende.
Więc przeanalizuj najlepsze z Hertę Muller Zakłada wejście w to głębokie dziedzictwo jako ranę twórczą z serca Europy poddanej wielu wzlotom i upadkom. Dziedzictwo, które zmuszało pisarzy do pełnienia funkcji kronikarzy.
I zasadniczo Herta Müller jest kronikarzem intrahistorii skupiał się prawie zawsze na Rumunii, z jej mrocznymi czasami, jej pojednaniami i zawsze poprzez świadectwo ludzi, którzy posuwają się naprzód pośród tak wielu historycznych perypetii.
3 najlepsze polecane książki Herty Müller
Na nizinach
Odkrycie pisarza transcendentalnego jako kronikarza czasu i kraju takiego jak Rumunia i to może być w końcu ekstrapolowane na każde miejsce poddane autorytaryzmowi.
Nie ma nic lepszego niż wizja dziewczyny, która wkracza w okrutny świat, który czasami sublimuje w przepełnionej i pełnej nadziei wyobraźni dzieciństwa. Najgorszą rzeczą w dyktaturze jest izolacja, którą tworzy strach. Oczywiste jest, że rozpowszechnienie tej pracy w 1982 r. było ostrą krytyką, gdy nie było bezpośrednio cenzurowane w jego kraju.
Bogactwo kompozycji opowieści o przeżyciach bohaterki i mieszkańców małego rumuńskiego miasteczka, milczących i nasyconych tym medium, które potrafią wyrazić tylko dzieci, takie jak to, które widziało nagiego króla i pod którego opieką dorośli stać się okrutnym, zdolnym do wszystkiego.
Bestia serca
Wysoce wizualna metafora strachu, który przekracza emocje, a nawet staje się instynktowny. Punktem zwrotnym w tej historii jest śmierć Loli, która w końcu ulega nędznemu, opresyjnemu poczuciu dyktatury.
Tyle tylko, że jego samobójstwo służy jako zachęta dla jego przyjaciół, aby spiskowali, aby nie ulegać bestii, nie pozwalając im się w nich zagnieździć z tą samą ostateczną rozpaczą.
Z perspektywy młodych ludzi znana jest cała zinstytucjonalizowana korupcja reżimu Ceaușescu, z jego arbitralnością i brakiem poszanowania wszystkich praw człowieka. Tylko oni, młodzi ludzie, mogą wydostać się z pułapki duszącego status quo.
Futro z lisa
Wszystko, co złe, kiedyś się kończy. Dyktatura Ceausescu sprawiła, że jego kraj stał się społecznym, moralnym i ekonomicznym pustkowiem. W tej powieści skupiamy się na jego ostatnich dniach, na ostatnich chwilach kończącej się dyktatury. Ale w bliskości wolności nie znajdujemy ulgi od wyzwolenia.
W ciągłym natłoku scenariuszy ukazuje nam się siła długich macek zinstytucjonalizowanego strachu, który stał się niemal religią.
Niektórzy dlatego, że dostrzegają jego upadek w cieniu i korzyści reżimu, a inni, ponieważ nie wiedzą, co można zrobić z życiem wolnym od łańcuchów. Krótko mówiąc, to, co wydarzyło się w tamtych dniach przed końcem politycznej tragedii, wydaje się, że nic nie wskazuje na dobre uczucia, przypominając bardziej powolne zbliżanie się do otchłani wyobcowanych istot.
