Jest nurt lub trend…, nie wiem, nazwij to jak chcesz, w którym historie opowiadane są od środka, pod wyłącznym pryzmatem bohatera lub postaci, która staje przed sceną.
Według niektórych badaczy, którzy nazwaliby ten styl narracji, można by nazwać introspekcję literacką. Tylko dlatego, że trend nie ogranicza się do konkretnego okresu, ale raczej wysiłek dyżurnego autora, by uchwycić jego historię jako sumę subiektywnych faktów, ponieważ oficjalni tagerzy szaleją bez odpowiedniej chronologii i ignorują to.
Chodzi o to, że Henry James jest jednym z największych przedstawicieli tego nieformalnego nurtu, w którym to, co subiektywne, kończy się komponowaniem soczystego wewnętrznego świata postaci, bardzo żywego i dynamicznego układu psychologicznego, jak mozaika myśli, która kończy się reprezentacją na rozległym płótnie ludzkiego umysłu.
Co do reszty, jeśli chodzi o argumenty zewnętrzne, które kończą się komponowaniem narracji, dobry stary Henry James zebrał fabułę poprzez różne scenariusze życiowe, od rodzinnych Stanów Zjednoczonych po starą Europę, gdzie spędził bardzo długie okresy między Paryżem a Londynem.
Jego determinacja, by uczynić literaturę kanałem ku temu, co podmiotowe, w efekcie w większym stopniu dostrajając się do czytelnika, była kultywowana w dziesiątkach dzieł. Jeśli chodzi o jego teorię literatury, w niektórych esejach, takich jak Sztuka powieści, można odkryć tę zdeterminowaną wolę, aby sztuka pisania stała się czymś bardziej psychologicznym.
Top 3 polecane powieści Henry'ego Jamesa
Portret damy
Czy naprawdę chodzi o reakcję Isabel Archer na zmianę kierunku jej życia, gdy zostaje beneficjentką soczystego dziedzictwa, czy też raczej o to, że sprawa prowadzi nas do uświadomienia sobie, jakbyśmy byli Isabel Archer?
Chodzi o to, że Henry James wykorzystuje tę symetryczną świadomość między bohaterem a czytelnikiem, aby dzięki swojej zdolności zmuszania nas do introspekcji, stawiamy się w pozycji rozróżniania tego, kim jesteśmy, gdy okoliczności wokół nas nalegają obracając nas całkowicie.
Isabel Archer była tym, czym chce pozostać. Jednak otwierają się przed nią nowe pomysły na temat odpowiedzialności, a także nasuwają pokusy i pragnienia. Kompas Isabel Archer zaczyna tracić magnes, a wraz z nim północ.
W hiperboli dziedzictwa, chwilowego bogactwa otwiera się przed nami przytłaczająca opowieść o zmianach w postrzeganiu naszej rzeczywistości, o mirażach i niezbędnej wewnętrznej sile, by nie ulegać sobie i nowej idei, że wszystko jest nam przedstawione. korzystny.
Złoty puchar
Kiedy Ameryka i Europa zaczęły się poznawać, dzięki Krzysztofowi Kolumbowi, wydawało się naturalne, że nowy podbity świat stanie się w końcu odbiciem nowego. A jednak w miarę upływu lat dystans moralny i polityczny był zaskakujący.
Dla Henry'ego Jamesa jest to porywający paradoks, który eksplodował w wielu jego powieściach, takich jak ta. Adam i jego córka Maggie cieszą się życiem ukojonym ogromnymi rodzinnymi dochodami. To dwaj Amerykanie z Londynu, oddani sprawie wyróżniania się jako nowobogacki w starej Europie.
Opierając się na swoich możliwościach ekonomicznych, starannie śledzą równoległe losy, dzięki którym mogą zdobyć sławę tytułów, które w efekcie będą charakteryzowały ich jako szlachetne postacie w społeczeństwie europejskim.
Porozumienie obejmuje kontrolę nad życiem dwóch innych bohaterów: Charlotte i Amerigo, nad którymi będą chcieli mieć przeznaczenie na swoją konkretną przygodę…
Kolejny zwrot akcji
Ta powieść zakłada osobliwe wkroczenie autora w rzecz fantastyczną. Licząc na umiejętność wytropienia psychologicznych aspektów swoich bohaterów, historia przybiera czasem złowrogie dryfy, w których kończy się przebudzeniem lęku o nieznane, o dusze z czasów autora.
Jest to powieść napisana przez Poego i Bécquera, która przeszła przez racjonalny filtr poszukujący aspektu psychologicznego, w którym szukamy wsparcia w zrozumieniu zjawisk paranormalnych, ponieważ zawsze interesuje nas to, co dzieje się po śmierci. Dokąd podróżują ludzie, których kochamy, gdy ich już nie ma?
Opieką nad dwójką dzieci zajmuje się dziwna guwernantka, której imienia nigdy nie poznamy. Ktokolwiek wcześniej zajął jego miejsce, Jessel nadal jest cieniem, który przeraża dzieci. Nowa guwernantka wyczuje ich obecność i zadba o znalezienie odpowiedzi na lęki dzieci.
