3 najlepsze książki sugestywnego Amosa Oza

Są pisarze, którzy mają dużą część przeznaczenia. Amos Oz To właśnie ten autor, na skutek życiowych doświadczeń i decyzji, musiał skończyć na czarno na białym wszystkie te wrażenia, medytacje, a także sprzeczności, jakie towarzyszą człowiekowi wystawionemu na życie w jego najprymitywniejszym przedstawieniu.

Dla wędrownego Żyda (jak sam Amos Oz zaczynał jako jego rówieśnik i rodak Philip Roth tak też było), w końcu z powrotem do swojej ziemi obiecanej, otwierając się na kontrowersje dotyczące tego, jaka część ziemi jest naprawdę jego, a zwłaszcza jeśli warto, aby ziemia obiecana przez lata była kąpana w niepohamowanej rzece krwi Miał on per se konfrontację z ich kulturą, ich przodkami i wszystkim, co kanon judaizmu uważał za przymusową i zrabowaną kulturę własnego kraju.

Ale z pewnością ani w swojej fikcyjnej narracji, ani w swoich esejach Amos Oz nie pozostawił żadnych oznak poddania się ogólnej ideologii. Jego pragnienie pokoju, czasami określane jako dobroć fotela, zawsze poruszało go w jego działalności społecznej i zaangażowaniu w listy.

3 najlepsze polecane książki Amosa Oz

Czarna skrzynka

Błyskotliwa metafora jako tytuł jednej z najlepszych powieści epistolarnych w historii. Wokół rozbitego małżeństwa Ilany i jej byłego męża Aleca przechodzimy przez rzeczywistość narodu żydowskiego, który zawsze żył z pewnym duchem bezpaństwowości wśród swoich tysiącletnich zmagań.

Czasami niektórzy czuli się wygnani, ale inni czuli się wyzwoleni, ponieważ nie byli związani z ziemią obiecaną, której jedyną obietnicą był nieustanny konflikt. Ale daleko poza starym dylematem żyjemy emocjonalną ewokacją porażki, nierozerwalnego węzła, gdy w grę wchodzą dzieci.

Alec wyjechał do Stanów Zjednoczonych zdenerwowany, a Ilana została w Izraelu z synem, który nie mógł zaakceptować rozstania. Miłość i nienawiść to granica, którą można przekroczyć bez powrotu.

W rzeczywistości obecnego życia trójki bohaterów odnajdujemy tę nie do pokonania pustkę, opowiedzianą przez szokującą pierwszą osobę z listów, w których wlewa się nagą prawdę.

Kraina szakali

Życie może być powieścią, zwłaszcza gdy ta egzystencja obejmuje niepokojący świat niepewności, zagrożeń i namiętności. Na poziomie praktycznym powrót Żydów do ziemi obiecanej był zorganizowany wokół kibucu, przynajmniej w jego najbardziej obszernych warstwach.

Osadnicy niezbędni do osiągnięcia tej pierwotnej integracji przestrzeni i człowieka, który ją zajmuje. I wokół tej rekonstrukcji ojczyzny, tego ponownego spotkania Żydów z miejscem, w którym żyli ich przodkowie, Amos Oz opowiada nam historie o doświadczeniach, okolicznościach i przywiązaniu do utraconej ziemi, które udało im się utrzymać duchową jedność na przestrzeni wszystkich zwyczajów i religia.

Pomijając konflikty geopolityczne i tożsamościowe, autorka przedstawia pojęcie przybycia do duchowego schronienia po TYSIĄCLECIU, wędrowania po całym świecie i przyjmowania w większości przypadków pogardy i wrogości.

Już z tego powodu warto czytać, słuchać i rozważać każdy punkt widzenia, zwłaszcza w jego najbardziej osobistym aspekcie. Kiedy Żydzi w końcu znajdą miejsce, w którym mogą się poczuć, muszą zastanowić się, jak wrócić na swoją surową ziemię. Myślą o komunie i pracują nad ponownym zakorzenieniem się w swoim małym miejscu na świecie.

Niewątpliwie suma bardzo szczególnych okoliczności, które oferują ogromne bogactwo narracyjne. Wędrujący Żydzi w końcu zorganizowali powrót do ziemi, którą Cesarstwo Rzymskie zmusiło do ich opuszczenia. Ale po tak długim czasie wygnanie za bardzo wniknęło w duszę.

I to jest ostateczne wrażenie, jakie daje nam ta książka. Założenie kraju dusz, które od wieków wędrowały po świecie, było oszałamiającym nagromadzeniem sprzecznych uczuć.

Historie bogate w niuanse i głębokie w żywotnych podejściach. Niezbędne literackie katharsis, by móc wczuć się w tych ludzi, poznanie najstarszego z ludów koczowniczych, lekcja o jedności w rozproszeniu.

Pomiędzy przyjaciółmi

Atomizacja historii poprzez historie prawdziwych bohaterów jest bardzo powszechnym źródłem dla autora zainteresowanego ukazaniem tego szczegółu, intrahistorii jako prawdziwej Historii w ostatniej instancji.

W książce tej znajdziemy osiem opowieści o pierwszych osadach w formie kibuców. Żydzi nauczyli się zawłaszczać ziemię w najbardziej fizyczny sposób, uprawiając ją, aby przetrwać.

Spotykamy się w Yikhat, macondo Amosa Oza, wersja żydowska. I to właśnie tam chęć przedstawienia wspólnego marzenia, ideału ludzi i ich zstąpienia do ziemskiego życia zostaje doceniona anegdotami, które ostatecznie budują historię i powodują ostateczne decyzje każdego człowieka.