W najbardziej odległych miejscach można czuć się wolnym od jakichkolwiek zakłóceń. Bez wątpienia wolność można osiągnąć w tym, co małe, mimo że pewien rodzaj niepokoju zawsze sprzyja poznawaniu nowych przestrzeni, nowych ludzi. Szczęście to równowaga pomiędzy tym, co masz, a tym, za czym tęsknisz, widziana z wyspy Twoich rzeczy nierozłącznych: rodziny i własnego istnienia.
Mała Ingrid spędza życie na wyspie, na której rodzice umieścili ją na świecie. Wyspa będąca centrum wszechświata. W tej przestrzeni opanowanej przez magię ciszy, bliskość magicznego nieba, które igra ze światłami pomiędzy długimi dniami i długimi nocami, tam Ingrid jest szczęśliwa, pełnią dziewczyny, która ma wszystko, czego pragnie i że on tęskni w tym samym miejscu tego raju, jakim jest każde normalne dzieciństwo.
Inną sprawą jest to, jak ich rodzice postrzegają świat. Czasami zmęczony przetrwaniem surowego klimatu i kapryśnych zasobów morza i lądu. W połowie XX wieku, w którym toczy się historia, reszta świata dociera na wyspę niczym sugestywny syreni śpiew, który zwiastuje alternatywy, możliwości.
Wyspa może być małą lub dużą przestrzenią, w zależności od chwil, w których przyszło im żyć. Oczekiwanie na więcej dzieci, z którymi można całkowicie skolonizować to miejsce, wywołuje u rodziców pewien żal. Jednak każdy dylemat, jakiekolwiek wahanie co do przeznaczenia, jakie zamierzają sobie wyrzeźbić lub jakie może ich czekać po podjęciu decyzji, zostaje wywrócone do góry nogami, gdy świat zewnętrzny brutalnie wdziera się na wyspę.
Barroy to nazwa wyspy i nazwisko Ingrid i łączy ich ta sama potrzeba przetrwania w okrutnej rzeczywistości, która nagle się do nich zbliża, gdy spokój wyspy zostaje zakłócony przez czasy wojny, która biegnie u wybrzeży. na kontynent.
To wtedy decyzje zostają wymuszone i wtedy Ingrid odkrywa, że musi bronić swojego świata, tej małej, dużej wyspy zawieszonej na morzu.
Możesz teraz kupić powieść Niewidzialnych, nowa księga Roy jacobsen, tutaj: