Minęło dużo czasu odkąd się odnalazłem Manuela Vilasa przez sieci społecznościowe. Kaprysy algorytmu Facebooka, a raczej domyślnego z mojej strony. Chodzi o to, że jego rozmowa z Bogiem za pośrednictwem RRSS, kiedy wezwał go na konsultacje, wydaje się być zaparkowana. Sukces jest taki, że zostawia się wszystko, nawet Boga. A teraz Stwórca może chodzić po uszach innych pisarzy Proust kto ma go bliżej ręki, lub Sanchez Dragó, kto wie?.
Ale to dlatego, że Vilas nie ma czasu na prawie nic. Bo ostatnio co roku trafia do bestsellerów, bo na spacer po Ordesie zabrał pół świata. Teraz chce, żebyśmy się pocałowali, z tą mononukleozą, która jest wokół… Ale Vilas zawsze wygrywa nas swoim rozwiązanym długopisem i swoim sposobem opowiadania rzeczy, jakby były ostatnimi razami, ostatnimi pocałunkami i do ostatniego dnia .
Marzec 2020. Nauczyciel wyjeżdża z Madrytu na receptę, udaje się do chatki w górach i spotyka namiętną kobietę młodszą o piętnaście lat. Nazywa się Salvador; ona, Montserrat, a między nimi rośnie pełne i nieoczekiwane zaufanie, pełne rewelacji.
Ich spotkania to wielka kąpiel światła. Salvador jest podekscytowany i zmienia imię, nazywa ją Altisidora, jak postać z Donkiszot. Oboje zakochują się i budują dojrzały związek, z ostrożnością własnego ciała i pamięci: przeszłość nieustannie powraca.
Pocałunki to powieść o miłości romantycznej i wyidealizowanej, ale także o miłości skórnej i cielesnej, o tym, jak w środku uniwersalnego kryzysu dwoje ludzi próbuje powrócić do biologicznej i atawistycznej ojczyzny erotyzmu, tego tajemniczego miejsca, w którym mężczyźni i kobiety odnajdują najbardziej znaczące znaczenie.głęboki życia.
Książkę „Los besos” Manuela Vilasa można teraz kupić tutaj:
