Są twórcy, którzy obejmują i ściskają. Marii Folguery es una escritora en su mayor extensión de la palabra. Novelas, ensayos y obras de teatro. La cuestión es escribir como quien da vida a personajes necesarios que empujan por salir de ese escenario íntimo de la imaginación de todo narrador. Solo que en el caso de María, esa imaginación está poblada por muchos más personajes esperando impacientes en la cola de las próximas historias por contar.
Así que, despegando en eso de narrar a los veintitantos, y sin parecer que el desfallecimiento o el desánimo asomen como horizonte creativo, nos encontramos con una escritora en la que confiar para buscar esa catarsis que en todo lector puede ocurrir. Sobre todo cuando se descubre ese libro oportuno. Porque escribir buenos libros es tirar de esa empatía que valga para todos en cualquier momento o para cualquiera en todo momento.
Sztuka tkwi w bohaterach, w tych bohaterach, w których mogą zamieszkać w sposób absolutnie mimetyczny. A kiedy pisarka ma ten ślad, który tak szybko się odbija, dzieje się tak dlatego, że ma dar sprawiania, że żyjemy wśród tych innych, którzy zamieszkują jej wątki.
Top 3 polecanych książek autorstwa Marii Folguery
Siostra. (Przyjemność)
To historia dziesięcioletniej przyjaźni, od dwudziestu sześciu do trzydziestu sześciu lat, ale mogłaby to być bajka o kłączu i motylu: bohaterka zapuszcza korzenie (mieszka w domu rodzinnym, ma córkę, pisze ), podczas gdy jej przyjaciółka jest aktorką, piosenkarką, fotokomórka wiruje i planuje wyjechać po raz kolejny, uciec z Madrytu, być może do Teksasu. To także opowieść o przedsięwzięciu: narrator pisze Encyklopedia dobrych czasów dla pisarek, dzieło, które będzie mówić o przyjemności. Nigdy więcej męczeństwa, żadnych dramatów i poświęceń – to jedyna dostępna wersja.
Siostra. (Przyjemność) Opiera się na prawdziwych wydarzeniach, ale jest fabularyzowany i wyimaginowany. Autorka pyta o to, o czym milczeli niektórzy autorzy, których podziwia: Elena Fortún, Rosa Chacel, Matilde Ras, Carmen Laforet, María Lejárraga czy Teresa de Jesús. Jej teksty, pisane z represji, dwuznaczności, chwilowej przyjemności i wątpliwości, pomogły jej tej wiosny 2020 roku, kiedy ich przyjaźń została zobaczona w świetle nieoczekiwanego zerwania.
Pierwsze dni Pompejów
W Madrycie najcięższych lat kryzysu, stolicy finansowej lawy i popiołu, dwie kobiety potępiają moralne bankructwo, którego wystąpienie wiąże się z wysokim ryzykiem, co zagrozi planom finansowym przewodniczącego Wspólnoty.
Wchodzi María Folguera Pierwsze dni Pompejów rodzaj historycznego przejścia pomiędzy dwoma mitami: Pompejami, które pogrzebały Wezuwiusza i Madrytem, który mógł pogrzebać EuroVegas. Jeśli rzymskie miasto ucierpiało z powodu wulkanu, Madryt ucierpiał ze swoim prezydentem.
Na scenie tej politycznej uchronii przemieszczają się aktorzy, dramatopisarze i artyści uliczni; ale także doradcy i plotkarze, fałszywi terroryści, a przede wszystkim aktywistka, która może być Segismundo naszych czasów.
Wszystko jest teatrem; wszystko, reprezentacja. María Folguera zaczyna z nami rozmawiać o tym, co intymne i publiczne, o kobietach i ich kluczowych decyzjach, o niepewności i zaangażowaniu artystycznym; kurtyny, którą wielokrotnie trzeba odważyć się opuścić.
Wojna według Santa Teresa
Jak Terei de Jesús udało się przeżyć tak wiele żyć, podzielić, pomnożyć i nadal budzić nasze zaniepokojenie? Oryginalny tekst Marii Folguery, ateistki i córki ateistów, wypływa z chęci zrozumienia doświadczenia mistycyzmu. Święty odpowiada fragmentami sławnych Księga życia i Medytacje nad pieśniami. Ale są też inni goście: co o tym wszystkim sądzi Simone de Beauvoir? W jaki sposób romanse są podobne do seriali takich jak The Wire czy The Sopranos?
