Domy zaczynają się od fundamentów, a w rzemiośle pisarskim zaczyna się od historii. Obecnie są szkoły wszystkiego. Tak, także zostać pisarzem. Rzecz w tym, że nie decyduje się na to, że zostanie pisarzem i nie kształci się do tego. Człowiek zaczyna pisać po prostu dlatego, że w końcu zdaje sobie sprawę, że jest pisarzem od pierwszego opowiadania.
En Juan Jacinto Munoz Rengel Ten paradygmat narratora samouka jest przedstawiony jako jedyny możliwy. Sztuczka treningu kreatywności jest oksymoronem jak pianino smyczkowe. A przynajmniej jako punkt wyjścia. Bo pisarz rodzi się pierwszy, a potem można to zrobić, ukształtować, uformować...
El gatunek fantasy jest to zazwyczaj podatny ląd dla młodych pisarzy, którzy zaczynają, powtarzam, bo tak, opowiadać historie. A za moich czasów, podobnie jak u tego autora, fantazja wciąż opierała się na małych, wielkich książkach przed wszechobecnymi ekranami dzisiejszych czasów, z ich kuszącymi grami, które przejęły par excellence rozrywkę. Ilu potencjalnych pisarzy umrze dziś przed jasnymi ekranami…
Chodzi o to, że po fantastyce jako podejściu, w którym można uchwycić nawet ten kontakt między filozofią i egzystencjałem każdego młodego człowieka z problemami, inne zainteresowania kończą się jeżdżąc między gatunkami z godną podziwu płynnością. Bo Juan Jacinto Muñoz Rengel jest pisarzem z daru. W ten sposób można podejść do powieści kryminalnej, aby później przeskoczyć na przykład do eseju lub fikcji historycznej. Dużo do wyboru...
Top 3 najlepsze powieści Juana Jacinto Muñoza Rengel
Hipochondryk zabójca
Myślenie jest tyle samo konieczne, co szkodliwe. Bo uderzając w słoik możemy dosięgnąć niepokojącej wątpliwości co do tego, jak serce wisi w piersi, żeby przywołać coś z pewnością hipochondrycznego. I oczywiście nawet przestępca może mieć swoje zmartwienia pomiędzy morderstwami. Ponieważ życie innych wisi przed nim na włosku. Co może się w końcu przydarzyć Tobie?
Pan Y. musi wypełnić swoje ostatnie zadanie jako zawodowy zabójca, ale aby to osiągnąć, będzie musiał pokonać poważną przeszkodę: ma tylko jeden dzień życia. W rzeczywistości enigmatyczny zabójca, który nosi inicjały MY, umiera od lat, od chwili, gdy przyszedł na ten świat. Prześladuje go tak wiele chorób, że każdy mógłby uznać to za cud medyczny. Teraz, na zlecenie tajemniczego, tajemniczego klienta, musi zabić nieuchwytnego Eduardo Blaistena, zanim dostanie śmiertelnego udaru mózgu, wrzodu zgorzelinowego lub pogorszenia jego zespołu skurczu zawodowego.
Jego niezrozumiały pech udaremni, jedna po drugiej, wszystkie jego próby morderstwa i ustanowi magiczne połączenie między jego własnymi trudami a wielkim złem fizycznym, psychicznym i wyimaginowanym, które torturowało Poego, Prousta, Voltaire'a, Tołstoja, Moliera, Kanta i tym podobnych reszta wybitnych hipochondryków w historii literatury i myśli.
Zdolność pana Królewca do kochania
Czy można sobie wyobrazić splot okoliczności, który spowodował przetrwanie pozornie mniej sprawnego osobnika? Dlaczego natura potrzebuje nie tylko najodważniejszych okazów, ale także tchórzliwych, samolubnych, nieśmiałych lub słabych?
Pan Königsberg ma trudny charakter: jest gburowaty, hermetyczny, samotny, nie myśli jak inni i nie musi, jego dni są naznaczone żelazną rutyną, zwykle go nie lubi, nie jest też najbardziej atrakcyjnym mężczyzną na świecie. Ale ma determinację. A kiedy coś pojawia się między jego brwiami, za wielkimi okularami z kwadratowymi soczewkami, wie, jak kochać jak nikt inny.
Gdy wszystko się wokół niego zmieni i zatonie, pozostanie niewzruszony. Tam, gdzie inni ulegną, on przezwycięży perypetie bez większego wysiłku. Kiedy cała planeta zostanie przemieniona, nie raz, ale kilka razy, nawet najdziksze zakręty nie zmienią niezmienności pana Królewca ani na jotę.
I chodzi o to, że nawet płeć nie zmieni się w nowej książce Juana Jacinto Muñoza Rengela, która:
powieść-Bartleby do fantasy, do science fiction, do miąższ, literatura postapokaliptyczna czy feministyczna utopia, będą w stanie to zmienić. Żaden z tych kataklizmów. Ponieważ nie można znaleźć bardziej odpornego na bomby bohatera.
Historia kłamstw
Stare mity naszej cywilizacji, atawistyczne lęki przed naszą ludzką kondycją. Wszystko opiera się na fikcji lub przynajmniej na najbardziej pomysłowym wyobrażeniu o świecie. Z powodu nieznajomości nieznanego w pierwszych epokach, a czasami z powodu dzisiejszych nałogów, kłamstwa wyjaśniają wszystko, ponieważ leżą u podstaw każdej załamującej się prawdy.
„Opowieść o kłamstwie” jest, wbrew wszelkim przeciwnościom, ryzykownym zakładem na ujawnienie prawdy kłamstwa, na niestrudzenie podążać jego śladami do ostatniego zakamarka, w którym się chowa lub ujawnia: ponieważ czasami kłamstwo jest nieuchwytne i mroczne, ale w wielu innych jest wystawiony przed nami grzmiący i olśniewający.
Juan Jacinto Muñoz Rengel śledzi na tych stronach jej obecność od pierwszego pojawienia się w historii – co może być właśnie pojawieniem się samej historii – do jej hegemonicznej pozycji w naszych współczesnych społeczeństwach, aby znaleźć jej autentyczne znaczenie, jej zastosowania i nadużycia, jej nierozerwalność. związek z ludzką naturą. Jeśli to nie jest samo w sobie kolejne kłamstwo.
