W alternatywnych kręgach literackich, których też nie brakuje, stwierdzamy, że autentyczność tworzy narrację. Bo nie wszyscy duzi wydawcy odważą się publikować według czego. A może to twoje własne Daniela Bernabego w tym przypadku tej, która nie wskazuje na to, które redakcje nie oddają niewygodnych prawd...
Można się domyślić, że twórczość tego autora nie jest fikcją. Przynajmniej nie wyłącznie. Ponieważ pod podpisem Daniela Bernabé odkrywamy a eseista de primer orden en cuanto al patio actual de la literatura española. Y es que el pensamiento crítico encaja en el ensayo como una pieza perfecta que sirve para el análisis. Además de ser útil para el despertar de conciencias, para el planteamiento de alternativas a círculos de poder donde siempre se las apañan para ir sofocando alternativas a lo que hay.
Jeśli więc masz ochotę na porządną zimną kąpiel sumienia, możesz odważyć się przeczytać którąkolwiek książkę Daniela Barnabasa. Zaczyna się od przeczytania dobrej książki, a kończy się powrotem do uśpionego lub raczej narkotycznego sumienia…
Top 3 polecanych książek Daniela Bernabé
Pułapka różnorodności
Wezwanie do jedności w obliczu fragmentacji promowanej przez obecny aktywizm lub tego, jak neoliberalizm podzielił tożsamość klasy robotniczej. Jak doszliśmy do tego paradoksu, w którym obrońcy ustalonego porządku są uważani za niepoprawnych politycznie, a ci, którzy wydają się Czy w końcu zostaną przepisującymi przewodnikami dobrych manier? Czy przestępstwo ma nadmierny wymiar, czy wręcz przeciwnie, prawica potrafiła wykorzystać sprzeczność lewicy, mogąc wpływać na konsensus społeczny konfliktów, ale nie na ich przyczyny?
El activismo se esfuerza en buscar las palabras adecuadas para marcar la diversidad, creando un entorno respetuoso con nuestras diferencias, mientras el sistema nos arroja por la borda de la Historia. Ya no se busca un gran relato que una a personas diferentes en un objetivo común, sino exagerar nuestras especificidades para colmar la angustia de un presente sin identidad de clase.
Byliśmy już u kresu czegoś
W tym kontrowersyjnym, bardzo inteligentnym i przejrzystym eseju Daniel Bernabé stawia nam tezę tyleż trafną, co niepokojącą: nic, co wydarzyło się w 2021 roku i później, nie powinno nas zaskoczyć. Ponieważ pandemia, a przede wszystkim wywołany przez nią bezprecedensowy kryzys, nie był wypadkiem, ale prawdopodobną awarią mechanizmu, który został przeciążony. Ponieważ nasze społeczeństwo było już u kresu, byliśmy już u kresu czegoś, a pandemia nie była paliwem, ale przyspieszaczem tej wielkiej eksplozji, której doświadczamy.
Barnabas bezlitośnie analizuje przyczyny, dla których nasza era dobiegła końca, i uważnie przygląda się kryzysowi, który wszystko zmienił. Jednak autor, daleki od potępiania i lamentów, zachęca nas, abyśmy byli panami swojego losu i dostrzegli w tym wielkim kryzysie szansę, aby post-normalność była lepszym scenariuszem niż ten, który zostawiliśmy, a przede wszystkim , abyśmy nie doświadczyli ponownie kryzysu na taką skalę.
Odległość od teraźniejszości
Quizá en el pasado no estén todas las soluciones, pero sí que podemos descubrir el cómo llegamos hasta donde estamos. Y el hecho de descubrir el salto generacional en la forma de afrontar los problemas generales acaba por despertar esa conciencia de que peor no se pudo haber evolucionado.
Este libro es mucho más que un viaje en el tiempo, una mera colección de hechos y cifras, de acontecimientos y personajes. Pretende ser un manual de supervivencia, un Códice para entender cómo hemos llegado hasta aquí y por qué somos como somos. Y para eso tenemos que indagar en nuestro pasado más reciente, en ese momento donde todo pudo cambiar –y cambio, de hecho– pero poderosas fuerzas se conjuraron para que, si algo tenía que variar, lo hiciera dentro de un orden. Su orden.
