3 najlepsze książki Aurory Venturini

O tym, że aby być pisarzem trzeba być dobrze oczytanym świadczy liczba Aurora venturini. Ponieważ początkująca gawędziarka, która poświęciła się literaturze jako tłumaczka, napisała to wspaniałe dzieło, gdy jej dni były już blade. Co dowodzi również czegoś innego; że pisarzem można zdecydować się, kiedy się chce, w wieku dwudziestu, czy osiemdziesięciu pięciu lat. Chodzi o to, aby zebrać wystarczającą liczbę odczytów, aby wiedzieć, jak określić, co intensywnie pochodzi z wnętrza.

Inspiracja inną znaną autorką z Argentyny, jaką jest Mariana Enriquez, do którego z pewnością przeniosłbym pojęcie literatury jako wyobcowania, jako krzywego zwierciadła, w którym każdy może przyjrzeć się sobie z ciekawością depersonalizacji, strachu czy śmiechu.

Ale nawet ujawniając się jako powieściopisarz w tak późnym wieku, prawda jest taka, że ​​Venturini włamał się już do swoich własnych tekstów, wykraczając poza tłumaczenia. W tamtym czasie była to poezja, a z odległych wersetów z jej młodości przybyła inna pisarka, nie tak rozpoznawalna jak inne wielkie pisarki hiszpańskie, ale pełna znaczeń i doskonałości narracyjnej.

Top 3 polecane powieści Aurory Venturini

Kuzynostwo

Kiedy tak długo czekasz z napisaniem swojej pierwszej czarno-białej powieści, przeszłość spada na ciebie niczym lepka letnia burza. Tylko tym razem wszystko jest na najlepszej drodze. Bowiem w krętym powrocie do tego, co Aurora Venturini pozostawiła w swojej dawnej ojczyźnie, obrazy pojawiają się z nieoczekiwaną intensywnością, z humorem i melancholią w dziwnym, soczystym i niepokojącym koktajlu.

Cztery kobiety wiecznie krążące w próżni. Nagradzana pierwsza powieść osiemdziesięciolatka Aurorę Venturini. Historia inicjacji osadzona w latach 1940. XX wieku, która odkrywa pokrętny świat dysfunkcyjnej rodziny z niższej klasy średniej z miasta La Plata. W połowie drogi między urojoną autobiografią a bezczelnym ćwiczeniem intymnej etnografii Las prima to powieść wyjątkowa i oryginalna, z prozą, która zagraża wszelkim konwencjom języka literackiego.

Gdyby historia opowiedziana w tej wstrząsającej powieści Aurory Venturini rozgrywała się w Teksasie, z pewnością miałaby w sobie pod dostatkiem morderczych psychopatów, flaków i krwi. Tak nie jest, na szczęście dla czytelników, mimo że w rodzinie, która w niej występuje, są mordercy – i mordercy – prostytutki, tuszowania, upośledzeni umysłowo i karzeł. Również nauczycielka plastyki, utalentowana uczennica i nauczycielka-matka.

Aura Venturini analizuje społeczeństwo swojej młodości, w La Plata (Argentyna) lat czterdziestych, rodzinę składającą się z kobiet i całkowicie dysfunkcyjną, która wykazuje niesamowitą zdolność do wyprzedzania, do tego stopnia, że ​​bohaterce udaje się zostać sławnym malarzem. Yuna, narratorka, opowiada w pierwszej osobie lata treningu i samodoskonalenia, z żrącym poczuciem humoru i bez przebierania się w słowach. Kuzynostwo przypuszczał odkrycie i poświęcenie swojego autora w wieku osiemdziesięciu pięciu lat: z pewnością nigdy nie jest za późno, jeśli powieść jest dobra. W tym przypadku jest znakomita.

Dziewczyny

Jeśli zostałeś z chęcią czytając premie, w tej nowej odsłonie będziesz cieszyć się spokojniejszą perspektywą „życia” jej bohaterów.

Młoda malarka Yuna Riglos, bohaterka Las prima, powraca jako prawie osiemdziesięcioletnia kobieta, rozkoszująca się wspomnieniami udanej przeszłości i samotności przerywanej nieporozumieniami, które kwalifikuje jako przyjaźń. To „przyjaciele”, którzy pukają do drzwi jej mieszkania w La Placie, a Yuna dzieli się z nimi tym, co ma, a czego jej brakuje. Ale trudno będzie znaleźć uczucie przyjaźni w tej choreografii samotnych kobiet, zmobilizowanych przez poszukiwanie odrobiny uczucia.

„Powieść pod prąd dobrymi intencjami: ani starość, ani siostrzane życie nie są prostymi scenariuszami do życia” – pisze w prologu tego wydania Liliana Viola. Jednak Aurorze Venturini, wiernej swojemu stylowi, udaje się po raz kolejny zacieśnić granice między fikcją a ułudą i ceni sobie starość ekstrawaganckiej, samolubnej i niekonwencjonalnej Yuny. Las amigas to niepublikowana powieść Aurory Venturini, monolog, który zaczyna pisać po sukcesie Las prima i nad którym pracowała przez lata. Tusquets Editores odzyskuje twórczość jednego z podstawowych narratorów literatury współczesnej.

Szyny

Opowieść jest dla pisarza onamizmem, ale dla czytelnika możliwym orgazmem. Ponieważ zwięzłość ciągnie cię jak fale morskie, gdy piszesz, a podczas czytania kołysze cię na falach w morzu. Z portretów Aurory Venturini wynika, że ​​nie wiem, jak małą nieśmiertelność dzieli dekadencja od chwały samego istnienia. Każda historia, z akcentami pomiędzy fantastyką, a snem, podąża ścieżką wszystkiego, co może się wydarzyć w tym krótkim czasie. Bo jeśli nie, to dlaczego miałoby to być liczone?

„Wariacje na temat Monsieur Le Diable” to tytuł jednego z rozdziałów tej poruszającej książki, w której Aurora Venturini mocno stoi na cienkiej linii między snem a jawą, między szaleństwem a rozumem, a raczej między życiem a śmiercią, aby opowiedzieć te straszliwe chwile jego niezwykłej egzystencji, w których czuł, że nadszedł czas opuszczenia tego świata. A jednak, walcząc ze słowami jako główną bronią, jest tutaj, w wieku 90 lat, pokazując, dlaczego jego pisanie (co jest tym samym, co powiedzenie o swoim życiu) może stawić czoła Monsieur Le Diable i wygrać grę.