3 najlepsze książki Arthura Machen

Jeden z pierwszych i najbardziej bezpośrednich kontynuatorów spuścizny Edgar Allan Poe to ten Walijczyk z udręczoną duszą, który, jeśli reinkarnacje przeskoczą dekadę, znalazł odzwierciedlenie w pracy i życiu geniusza z Baltimore. Na pewno znajdziesz w Artur Machen inny narrator z głębi duszy, gdzie światło nie dociera, a strach naciska swoim fizycznym odczuciem ciasnoty dla ducha.

Prawdą jest również, że Machen wydaje się być brakującym ogniwem między Poem a Lovecraft, aunando en su tiempo de vida intermedio entre ambos grandes dosis de miedos y fantasías. En última instancia, ese nadar entre dos aguas puede que le jugara en su contra para que su obra alcanzara la trascendencia de los otros dos. Porque en ocasiones vale más centrar el tiro que no diversificar argumentalmente.

El tiempo, no obstante, siempre acaba haciendo justicia por la obra de un gran autor. Machen se sienta a la mesa con Poe y con Lovecraft. Y juntos los tres se toman sus vinos o lo que toque hacia el delirium tremens. Bo tylko stamtąd można dotrzeć do pewnych miejsc, do których nie docierają nawet koszmary.

3 najlepsze polecane książki Arthura Machen

Wielki bóg Pan

La naturaleza, nuestro entorno tiene ese lado mágico que antaño se traducía en leyenda, mitos y hasta creencias, conforme el relato pasaba de generación en generación. El miedo habitaba también aquel imaginario y los horrores de la muerte encontraban debida explicación en lo esotérico y hasta lo telúrico.

Korepetytor, tłumacz, korektor, katalog rzadkich książek, aktor teatralny, a zwłaszcza dziennikarz, Machen przełożył na papier swoje pełne uniesienia i melancholijne marzenia z niezwykłą intensywnością i samotnością typową dla poezji, próbując rozwikłać najbardziej ukryte zagadki poza istnieniem i poza czasem i tworzeniem piękno i groza współbrzmią w ich opowieściach.

A diferencia de Le Fanu o M.R. James, Machen, inspirado por su origen celta, no escribió sobre fantasmas, sino más bien sobre fuerzas elementales, maleficios que sobreviven o poderes malignos invocados por el folklore y los cuentos de hadas, como la malévola «gente pequeña», esa enigmática y horrible raza pre-céltica, negra y achaparrada, forzada a vivir en las entrañas de la tierra, donde todavía practica sus infames ritos sacrificiales. El presente volumen recoge cuatro extensos relatos (El gran dios Pan, La luz interior, La novela del Sello Negro y La novela del polvo blanco), que tanto influyeron en el maestro del horror sobrenatural, H.P. Lovecraft.

Wielki bóg Pan

Wzgórze snów

Niczym nowy Dorian Gray, Lucian stara się stworzyć dla siebie miejsce w wielkim mieście pełnym możliwości, świateł i cieni. Wśród pokus, które zagarniają go dla siebie, najbardziej uwodzicielskie cienie oferują mu magnetyczną zagładę, która w jego dawnym sielankowym świecie była tylko w ślepe, mgliste noce.

Wzgórze snów (1907) opowiada o życiu Luciana, młodego walijskiego marzyciela, który emigruje do Londynu, gdzie żyje źle. «Młody bohater – skomentował Lovecraft. jest wrażliwy na magię tego starożytnego walijskiego środowiska, które jest własnością autora, i wiedzie wymarzone życie w rzymskim mieście Isca Silurum, teraz zredukowanym do wioski Caerleon-on-Usk, usianej pozostałościami archeologicznymi ». «To bez wątpienia arcydzieło… Jak żywy jest ten sen na jawie w Rzymie! ... Machen jest tytanem ... z pewnością największym żyjącym autorem ”, przyszedł, aby potwierdzić podekscytowany HPL.

Wzgórze snów

Terror i inne opowieści o dziwnym

Narracja horroru odkryła w anomaliach i kontrastach przestrzeń do obudzenia przeciwnych doznań.

Fan magii i alchemii, Machen dołączył do ezoterycznego zakonu Złotego Brzasku w 1900 roku, a dziesięć lat później stał się częścią redakcji gazety Evening News, gdzie publikował liczne kolaboracje dotyczące starożytności, folkloru, zbrodni historycznych i wielu inne tematy. Opublikował większość swoich opowiadań w różnych czasopismach, a później zebrał je w antologiach, takich jak „Dom dusz” (1906), „Anioły Mons” (1915), „Lśniąca piramida” (1923) i inne.

Tom ten łączy w sobie krótką powieść („El terror”, 1917) i dwadzieścia dwie opowieści z gatunku fantasy, w większości z bohaterami opętanymi wyrzutami sumienia i przekonanymi o swoim nadprzyrodzonym pochodzeniu. Z różnorodności tematycznej tego wyboru są dobre przykłady opowiadań, takich jak „Czerwona ręka”, w których starożytne runy i magia idą w parze; „Święte rzeczy”, które mają miejsce na walijskim wybrzeżu; „Psychologia”, która wskrzesza motyw Jekylla i Hyde'a; i „Areszcie”, „Oślepiające światło” i „Wojna amunicja”, osadzone w I wojnie światowej, a także „Terror”, w której Machen podnosi autentyczną teorię spiskową związaną z rozwojem. Wielka wojna europejska miała zasugerować coś większego i straszniejszego, co nigdy nie zostało ujawnione”.

Terror i inne opowieści o dziwnym
oceń post

Zostaw komentarz

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, jak przetwarzane są dane komentarza.