W powieściach Ludwik Landero Zawsze znajdujemy najjaśniejszy blask każdej skrupulatnie skonstruowanej postaci, z zamiarem dotarcia do głębi jego jestestwa. Każda nowa książka Landero to dogłębna prezentacja bohatera, który przechodzi obok naszej kanapy, aby ujawnić nam to, kim jest. Historie od środka, o wnętrzach, których nigdy nie manifestowali ludzie w ogólnej maskaradzie i które służą empatii do naszych dziwactw i szaleństw, naszych marzeń i pragnień, w końcu tego wszystkiego, co dzielimy jako ludzie, przed którymi stoimy. różnice w okolicznościach, które są nam przedstawiane.
A w tym powieść «Deszcz drobny» Okoliczności Gabriela prowadzą nas do znajomej, do tej dziwnej, zmieniającej się przestrzeni i odniesienia całego naszego życia, do komórki współczesnego społeczeństwa (opisanej przez jakiegoś filozofa). Gabriel, Aurora, Sonia, Andrea, Horacio krążą wokół osiemdziesięciolatki, która po prostu chciała zobaczyć ich razem. Ale każdy ma swoje powody do rozczarowania, poczucia winy, urazy i zdrady.
Niewątpliwie, pomimo późnego rozpoczęcia swojego literackiego powołania, Landero zebrał to nagromadzenie wrażeń i perspektyw, których każdy dobry pisarz potrzebuje, aby stać się narratorem, który stał się kronikarzem, zdolnym do syntezy różnic w dzieciństwie i dorosłości, co w końcu jest w stanie zdystansować się do nich. który wcześniej tworzył tę nierozerwalną jedność.
Aurora jest tą istotą światła, zdolną do empatii ze wszystkimi, ale nie potrafiącą znaleźć miejsca spotkania między rodzeństwem, które tylko czeka na jakąkolwiek rozbieżność, aby skoczyć, aby odzyskać stare kłótnie. Gabriel, który zawsze starał się przejąć inicjatywę, nie rezygnuje z wysiłków, aby zamazać esencję braterstwa pełnego scen niezgody, które pojawią się ponownie wraz z tym pierwszym strumykiem z coraz bardziej czarnego nieba.
Być może to tylko kwestia wymuszenia spotkania, które skłania matkę do myślenia, że nie wszystko poszło na marne, że rozbita rodzina może otworzyć nowe horyzonty, gdy jej tam nie ma. Ale każdy brat ma nam do powiedzenia coś bardzo interesującego, kiedy słuchamy ich jak psychoanalitycy, próbując ułożyć minimalnie realną łamigłówkę z sumy subiektywów, które budzą to uczucie, że ropiejące trudno zagoić się jak czysta rana. A potem zjazd kończy się nowym rozrachunkiem z nieprzewidywalnym końcem.
Możesz teraz kupić powieść Lluvia fina, nową książkę Luisa Landero, tutaj: