To nie tak, że jestem pasjonatem etykiet i organizacji, które narzuca dobry porządek. Tym bardziej, jeśli chodzi o określenie aspektów twórczych lub artystycznych, dotychczas odległych od jakiejkolwiek klasyfikacji. Prawda jest jednak taka, że w momencie, w którym z samej obserwacji bibliografii (w tym przypadku bibliografii Carme riera), konieczne jest różnicowanie etapów twórczych, nie można wskazać nic bardziej istotnego niż własne pragnienie zmiany autora. Bardzo zdrowy zamiar odkrycia nowych głosów narracyjnych u tego samego twórcy.
A wszystko, co szuka siebie, rzuca sobie wyzwania lub szuka nowych ścieżek poza łatwym pozycjonowaniem, jest zawsze godne pochwały, niezależnie od mniejszego lub większego stopnia osiągnięć.
I tak, dodatkowo można z taką samą łatwością nawigować po różnych wodach, prezent zostaje potwierdzony. A każdy czytelnik lub krytyk nie ma innego wyjścia, jak tylko zdjąć kapelusz, aby rozpoznać tego rodzaju komunię geniuszu i woli.
Carme Riera stworzyła historię, esej i powieść. I to właśnie w tym ostatnim aspekcie narracji fikcyjnej wykorzystano ją w różnych gatunkach, takich jak fikcja historyczna, powieści kryminalne, portrety socjologiczne czy określone kostiumy.
Zatem u tego pisarza, językoznawcy i zdobywcy prestiżowych nagród literackich, można znaleźć powieści na każdy gust.
Top 3 najlepszych powieści Carme Riery
W ostatnim niebieskim
Jest to być może jego najbardziej udana powieść jako powieściopisarza historycznego. Aby to zrobić, Carme Riera skupiła się na tragicznych wydarzeniach, które miały miejsce na jej Majorce.
Nie ma wątpliwości, że drogi narodu żydowskiego były tradycyjnie odyseją, że w Hiszpanii różnych cywilizacji był czas, kiedy uważano ich za zagorzałych wrogów wszystkiego, co hiszpańskie, nawet posługując się w tym celu usprawiedliwieniem chrześcijaństwa, ani też nie może wątpić.
Autos de fé były reprodukowane w całej Hiszpanii przez 300 lat! W książce tej spotykamy grupę Żydów, którzy około 7 marca 1687 roku zaczęli uciekać naprzód.
Strach przed poddaniem się tym doraźnym procesom, w których obrona po prostu nie istniała, poprowadził ich do poszukiwań nowych światów na pokładzie dowolnego statku. Ponieśli porażkę i ostateczna prawda wiary prześladowała ich w ostatnich dniach.
Fascynująca opowieść o mrocznym świecie, w którym Carme przedstawia nam bardzo różne postacie, od najbardziej obłudnych szlachciców po najszlachetniejsze dusze na ulicy.
Pomszczę twoją śmierć
Dobrobyt gospodarczy zwykle kryje się pod ciepłym płaszczem naturalnego cyklu, najgorszą cechą ludzkiej kondycji: ambicją. I chodzi o to, że w tym szaleństwie pieniędzy, które krążą nieskrępowanie podczas malowania złota, ta ambicja, którą w abstrakcji można uznać za uzasadniony popęd gospodarczy, kończy się przebudzeniem potworów, jak sen o rozsądku Goi.
Hiszpania w 2004 roku była tym krajem, który wciąż wierzył w niemożliwą inercję, która kieruje niewidzialną ręką Adama Smitha, tylko że ta ręka, jak w grach losowych, kończy się ciągnięciem wszystkiego w kierunku banku (czyli banku, bogatych, potężnych i innych elit ). kierowany ambicją).
W tej gospodarce zamienionej w grę oszustwo było na porządku dziennym, szerzyła się korupcja za przyzwoleniem krótkoterminowych polityków (innych nie ma), którzy rozumieją tylko, że jak dziś dobrze działa, to jutro od razu mieć więcej głosów.
Idealne miejsce dla Carme Riera, aby przedstawić nam fabułę tej powieści, w zgodzie z inną jej powieścią, Naturaleza casi muerta. Agentka Rosario Hurtado przekazuje z tej okazji pałeczkę Helenie Martínez, prywatnemu detektywowi, który musi dowiedzieć się, co stało się z katalońskim biznesmenem.
Poszukiwania Heleny stają się w końcu łatwo rozpoznawalnym scenariuszem naszej najnowszej przeszłości, tej, która spowodowała naszą obecną sytuację przed zmianą paradygmatu ekonomicznego, w którym wciąż się poruszamy, nie wiedząc, jakie horyzonty nas czekają.
I to jest to, że fabuła przenosi się na dwa wody, pomiędzy thrillerem a krytyką społeczną, jak rodzaj czarnej powieści z lat osiemdziesiątych, w stylu Gonzalez Ledesma, intencja, która była bardzo potrzebna w tym gatunku, aby odzyskać ideę powieści kryminalnej, której mrok unosi się nad bardzo bliską rzeczywistością społeczną i polityczną.
Co jest mroczniejszego niż zepsucie i fałsz tak wielu postaci, które krążą w wiadomościach? Elokwentni politycy, którzy zostają zdemaskowani jako pierwszorzędni bandyci, którzy uciekają przed wymiarem sprawiedliwości w związku z przedawnieniem przestępstw...
Tak więc powieść z upodobaniem do świetnej powieści kryminalnej, która przybywa, by bawić i kronikować nasze czasy. Błyskotliwa powieść z dużą dozą ironii, która pozwala dostrzec, co dzieje się w wysokich sferach władzy.
głos syreny
U tak wszechstronnej pisarki jak Carme zaskoczenie jest zawsze gwarantowane. Jeśli do tego interesującego czynnika dodamy dobrą twórczość pisarza totalnego, znajdziemy w tej powieści alegorię feminizmu, dobroci lub sublimacji fantazji i baśni w obliczu tak wielkiej hańby naszych czasów.
Główną bohaterką jest mała syrenka, tak, ta pół kobieta, pół ryba, która kiedy Andersen opublikował ją w 1837 roku, potrafiła zachwycić czytelników z połowy świata. Ale ta historia miała swoje wady, luki lub półprawdy.
Carme Riera oddaje głos małej syrenie, aby usprawiedliwić jej samozaparcie. Ślepa miłość pozbawiła ją w chwili ujawniania wyjaśnień. Nadszedł czas, aby jej wysłuchać i zrozumieć, pomiędzy jej mitologiczną rolą a znacznie bardziej aktualną lekturą... Powieść, która zachwyciłaby każdego Jose Luis Sampedro ze swoją najbardziej transcendentalną Starą Syrenką pod pachą.
