Carlosa Cuauhtemoca nadaje swoim powieściom interesujący, empatyczny impuls do przezwyciężania. Lekkie historie, ale z wielką treścią, interesującą równowagą, z której uzyskuje się szczególny smak, który jest bardzo satysfakcjonujący dla wszystkich czytelników. Nie chodzi o ustanowienie zasad moralnych, ale o poszukiwanie motywów, dzięki którym jego bohaterowie reagują w określony sposób na różne niesprzyjające okoliczności. Po odczytaniu którąkolwiek z powieści Carlosa Cuauhtémoca interesujące ćwiczenie introspekcji można przeprowadzić z tej fikcji do własnego świata czytelnika.
Ale upieram się, że to fikcja (przynajmniej w książkach, które tutaj wybiorę). A najlepsze w fikcji jest to, że nie dostarcza ona indoktrynacji, ale raczej alternatywy, nowe opcje i perspektywy przeżywane przez jej bohaterów, prawie zawsze postawionych przed przypadkowymi przepaściami. Jeśli wszystko to jest zrobione jako interesująca propozycja narracji, którą łatwo się czyta, tym lepiej.
Top 3 polecanych książek Carlosa Cuauhtémoca
Oczy mojej księżniczki
Lektura przybliżająca, a nawet przywołująca świat dorastania. Piękno młodości i ryzyko związane z uczuciem pełni lub absolutnej niepewności. José Carlos, młody student, znajduje w postaci Sheccida powód do przezwyciężenia własnych ograniczeń i potwierdzenia swojej dojrzałości.
Wokół tych dwóch postaci toczą się wydarzenia, które pozwalają dostrzec idealizm, dążenie do perfekcji, ale także wewnętrzne dramaty i tortury dorastającego świata.
Sheccid to pełna tajemnic dziewczyna-kobieta, fascynująca postać, której niszczycielska uroda skrywa straszliwą tajemnicę; ale José Carlos, który postrzega ją jako muzę i kobietę przeznaczoną, nieustannie stara się ją rozszyfrować i pozyskać.
Historia nabiera intensywności w potężnym ruchu, który utrzymuje zainteresowanie przez całą książkę, aż do przytłaczającego dramatu.
Wirus
Czasami wydaje się, że choroba prześladuje nas przez cały czas. Hipochondria we wszystkich stopniach to trochę strach przed śmiercią na małą skalę. Największą zaletą tej książki jest umiejętność stworzenia atrakcyjnej fikcji w kluczu tajemnicy, która naprawdę zagłębia się w upór naszego umysłu, by doprowadzić nas do cierpienia tego, czego jeszcze nie ma.
Martwić się nadmiernie, to żyć trochę mniej. Mężczyzna umiera w tajemniczy sposób; osoba, która widzi go umierającego, natychmiast nabywa nowego, niezwykle agresywnego wirusa, który atakuje jego układ nerwowy i powoduje niewyobrażalny ból. Pacjent, zdesperowany i pragnący znaleźć lekarstwo, próbuje dowiedzieć się, kim był ten człowiek i jakie straszne tajemnice skrywał.
Jest to krótka, intensywna, zwinna historia, czyta się ją szybko; może się to zdarzyć każdemu; Opiera się na prawdziwych wydarzeniach, a głównym tematem jest ludzkie cierpienie i sposoby radzenia sobie z nim.
dopóki oddycham
Decyzja o śmierci jest porażką, założeniem frustracji jako czegoś, co całkowicie cię zdominowało. Nie mniej prawdą jest, że obecny brak wszelkiej wartości wydaje się wystarczającym wsparciem dla doniosłej decyzji o zaparkowaniu wszystkiego. Trzy kobiety postanawiają razem uciec z tego świata. Jego motywy są znacznie bardziej intensywne niż te wymienione powyżej.
Desperacja, gdy twój własny świat wydaje się wyczarowany ku twojemu nieszczęściu, wydaje się nie pozostawiać innego wyjścia... Co się dzieje, gdy trzy kobiety, przygnębione zdradą i samotnością, postanawiają razem popełnić samobójstwo? Zostali skrzywdzeni „w imię miłości”. Nie mogą już walczyć. Wymyślają skomplikowany plan zakończenia ich życia. Kiedy zdają sobie sprawę, że wciąż mają szansę na przeżycie, jest już za późno.
dopóki oddycham To przyprawiająca o zawrót głowy, szokująca, surowa powieść, której nie da się wydać; naładowany intensywnymi emocjami; pisane z głębi duszy. Z zaskakującym rytmem i nienagannym stylem. Niesie również ukryte przesłanie, aby unikać przemocy psychicznej, przemocy seksualnej i emocjonalnej.
