3 najlepsze książki Arnaldura Indridasona

Przychodzimy do autora powieści kryminalnej z najbardziej niewymawialnym nazwiskiem ze wszystkich dla mówiącego po hiszpańsku. A jednocześnie jedno z najbardziej cenionych nazwisk w czarnym gatunku dla każdego. Przypuszczam, że jego powieści, przetłumaczone na 37 języków, były czytane nawet w Dżibuti. To znaczy Arnaldur Indriðason.

to Islandzki pisarz ma to coś innego. Nie musi to przypadać do gustu wszystkim czytelnikom gatunku, ale to tak, jakby Arnaldur był w stanie umieścić cię w niepokojącym scenariuszu, wokół złowrogiej sprawy do rozwiązania, na środku pustkowia z widokiem na cudowną północ. światła kolorów tak intensywnych jak szaleństwo.

Może to zabrzmieć dla ciebie dziwnie, ale nigdy nie lekceważ swojej zdolności empatycznej. Znając islandzkie pochodzenie autora, zapewniam, że ostatecznie poprowadzi Cię przez swoją wyobraźnię, pełną słonecznych nocy, ciemnych dni i nieba z jasnymi efektami magnetycznymi.

Prawda jest taka, że ​​dzięki temu egzotycznemu punktowi tych części, powieść kryminalna innych autorów nordyckich, z Mankella w górę Jo nesbo (ponieważ obejmuje zdecydowaną większość w porządku chronologicznym) od lat triumfuje.

Ale moim zdaniem tylko Arnaldur wykorzystuje tę umiejętność opowiadania między tellurcznymi siłami zimnej i niegościnnej krainy jako metaforę wewnętrznego serca każdego psychopaty.

3 polecane powieści Arnaldura Indriðasona

Skradziona niewinność

Najlepszy przedstawiciel nordycki gatunek noir, w wersji wyspiarskiej, powraca z jednym ze swoich wątków maksymalnego napięcia psychicznego ku totalnemu thrillerowi, który łączy się z lękami zrodzonymi z telluryzmu, korzystając z ogromnej samotności Islandii zadomowionej nie tylko przez samego autora, ale także przez jego makabryczny ustawienia i jego niepokojące postacie.

Ponieważ islandzki Arnaldura Indridasona oddaje się głębokiej narracji w tym aspekcie przestępcy, który tak wiele dał w światowej literaturze w ostatnich dziesięcioleciach. I zostań wielkim przedstawicielem Islandii, nikt taki jak on nie korzysta z lodowych krajobrazów, szerokich stepów, w których nie ma możliwej kryjówki poza przesiewaną miesiącami ciemnością…

W tej skradzionej niewinności, którą pisarz przedstawia nam z tej okazji, spotykamy dwie postacie, które właśnie opuściły scenę z ponurym żniwiarzem, który brutalnie ich usuwa. Śmierć zabrała ich w ramach złowrogiego planu, którego ostateczne ujawnienie, stary dobry inspektor Erlendur, będzie musiał wyciągnąć jedyną możliwą wskazówkę: przeszłe relacje między nimi jako nauczycielem i uczniem.

Od tamtych dni nauki i nauczania minęło już sporo czasu. Nauczyciel kontynuował praktykę jako taki, podczas gdy uczeń popadł w chorobę psychiczną w wyniku Bóg wie, jakie piekła odwiedził.

Ale teraz śmierć obu otwiera drogę zaciemnioną przez szaleństwo i strach. Ścieżka, która wydaje się prowadzić do ognia tych piekieł, który ostatecznie spalił ich oboje. Ponieważ samobójstwo młodego schizofrenika i jego byłego nauczyciela poślubiają coś innego, z niewypowiedzianą tajemnicą, od którego prostego wrażenia odkrycia oboje woleli śmierć.

Śmiertelna cisza

Islandia, w rzeczywistości wyspa odcięta od kontynentu europejskiego, która jednak może również skrywać tajemnice z tamtego mrocznego okresu między 39 a 45 rokiem, II wojny światowej.

Niektóre kości współczesności budzą ciekawość wszelkiego rodzaju badaczy, od detektywa Erlendura po samych archeologów, którzy podejmują się zadań ekshumacji.

Tajemnicze kości zostały znalezione na niektórych kamienistych wzgórzach w pobliżu Reykjaviku, w miejscu używanym jako ostatnie schronienie przez bezbronnych mieszkańców, którzy w pewnym momencie odkryli, że odległe bębny wojny również miały na nich wpływ.

Badanie kości kończy się podróżą do historii zapamiętanych przez mieszkańców, mrocznych wspomnień i wydarzeń, które składają się na złowrogą opowieść, którą lód pamięci Islandczyków wydawał się być bezpieczny dla dobra wszystkich.

Przejście cieni

Starożytne tajemnice przemykają przez tę historię starego Reykjaviku. Podobnie jak w Sepulchral Silence, druga wojna światowa i instalacja sojuszników angielskich i amerykańskich na tej wyspie strategicznie położonej na rynku wywołały głęboki, bardzo wyraźny szok kulturowy.

Nie jest tak, że wszyscy znają się na wyspie, ale wiele z tego, czego nie powinno się wiedzieć, kończy się wiedząc. Tak więc grzebanie tajemnic stało się zwyczajem w tych stronach. Już w tych ciężkich latach wojny, a nawet dzisiaj życie może wisieć na nitce, gdy tylko spotkasz się lub weźmiesz udział w jakiejś rodzinnej hańbie…

Inne książki Arnaldura Indridasona ...

Arktyczna zima

To, co wcześniej komentowałem na temat mimikry ze sceną, jako część wyobraźni autora. Zima, która wydaje się nie mieć końca, zaciemnia świat na Islandii.

Bez słońca człowiek zaburza równowagę rytmu dobowego, a prawda jest taka, że ​​umysł odczuwa jego skutki. Na środku ulicy, między lodem, pojawia się zadźgane dziecko. Jej tajskie pochodzenie wskazuje na wybuch ksenofobii.

Problem w tym, że potencjalnych zabójców nie brakuje. Powieść, która zagłębia się w najzimniejszą zimę na świecie i rządy duszy.

Inne polecane książki Arnaldura Indridasona

Noce w Reykjaviku

Przychylne ofiary, które wędrują po ulicach bez horyzontu i celu. Bezdomni, którymi nikt się nie przejmuje, ale czasami mogą stać się częścią planu lub efektem ubocznym mrocznej fabuły rozgrywającej się tymi samymi opuszczonymi ulicami, stali się ich domeną. Nawet na oblodzonych ulicach, takich jak Reykjavík, gdzie wydaje się, że nikt nie jest w stanie zaobserwować ani być świadkiem niczego, co mogłoby się wydarzyć w ramach zemsty lub wyrównania rachunków… Bo nawet bezdomni mogą być bezdomni, uciekając przed jakąś przeszłością pełną wielkich tajemnic.

Na starych bagnach stolicy Islandii w stawie pojawia się zwłoki bezdomnego mężczyzny. Ponieważ prawie nikt nie przejmuje się jego śmiercią, policja szybko zamyka sprawę. Jeden problem mniej. Jednak młody agent o imieniu Erlendur, który znał żebraka z obchodów w sercu miasta, zaczyna mieć obsesję na punkcie okoliczności tragicznego wydarzenia. Wiele szczegółów wskazuje, że nie był to zwykły wypadek i Erlendur jest głęboko przekonany, że każdemu należy się sprawiedliwość.