I dochodzimy do jednego z tych ludzi orkiestry, różnorodnego twórcy, który dotknął niemal wszystkich możliwych gatunków w najszerszym zakresie literatury, kinematografii i teatru, grafiki, a nawet oratorium jako terapii.
Oczywiście mam na myśli uniwersalnego Chilijczyka Alejandro Jodorowsky (drugi, dla mnie, uniwersalny z chilijskimi literami wraz z Roberto Bolano), spadkobierca surrealizmu, ale w aspekcie niemal terapeutycznym, aby zakończyć się podejściem do twórczości z tą czystością, która oferuje redukcję do absurdu, pogłębienie nieświadomości..., starą studnię, z której tylko wielcy twórcy są w stanie wydobyć powrót ze wspaniałymi pomysłami i propozycjami dotyczącymi życia, które stało się dziełem i dziedzictwem.
W najbardziej literackiej części, którą ośmielam się tu omówić, książki Jodorowskiego, który ma już 90 lat, oferują rozległy krajobraz, od fantastyki naukowej po filozofię, bieguny czasami postrzegane jako przeciwstawne rozumowi i włóczęgostwu, i które w końcu są dołączone do wielu dzieł gatunku fantastycznego, które ostatecznie obejmują najbardziej projekcyjną filozofię.
Ale zamykając się na jedno pojęcie o Jodorowsky pisarz to rezygnacja z odkrycia, które musi być dokonane samemu, bez żadnych warunków poza samą ideą, że otwiera się przed nim coś wielkiego...
3 polecane książki autorstwa Alejandro Jodorowsky'ego
Incal
Tak, zaczęliśmy od komiksu, komiksowego arcydzieła. Kto nie zaczął czytać komiksów? Kogo nie uwiodły te książki pełne scen i akcji pomiędzy tekstami, które idealnie komponują się z każdym gestem? Jodorowsky stał się tym dziełem jednym z najwybitniejszych przedstawicieli tego ilustrowanego gatunku.
Oczywiście, aby dyskutować o wartości tego dzieła, nie można pominąć jego wspólnej realizacji z Jeanem Giraudem. Ale ważne jest to, że narracja i jej obrazy wynoszą świat komiksu na inny poziom.
W 100% scenerii CiFi, w której bezbarwny John Difool musi przyjąć rolę wyzwoliciela galaktyki. A podczas podróży przez nowe światy ze swoim nieodłącznym Deepo i jego asystentami, John Difool staje się współczesnym Ulissesem, stawiając czoła nieznanemu światu, co do którego musimy otworzyć naszą wyobraźnię, a nawet naszą percepcję, aby cieszyć się wyjątkową podróżą. istnienie.
Droga Tarota
Ezoteryka nie może być czymś obcym dla takiego gościa jak Jodorowsky. I choć niżej podpisany uważa tego typu sprawy za placebo dla duszy, poziom głębi w magicznej kulturze Tarota w kierunku interpretacji wielorakich aspektów ludzkich zyskuje w tej pracy punkt naukowy.
Z siedemdziesięcioma ośmioma kartami tarota wykładnicza interpretacja może być pokryta dla każdego, kto szuka odpowiedzi, z kombinacją snów ze względu na obrazy, które ją tworzą, mitologiczną i duchową ze względu na zawarte w nich koncepcje.
Kiedy Jodorowsky rozpoczął w Paryżu tę kontynuację surrealizmu, był to Ruch paniki, zatopiona część góry lodowej naszego istnienia, nieświadomość, na zawsze naznaczyła autora, który poprzez terapie oparte na Tarocie i oddał się wartości tak wielu osobistych lub ogólnych symboli, w wyobraźni, która praktycznie tworzy nową religię w kierunku ostatecznej interpretacji, ku najbardziej rozstrzygającym odpowiedziom na temat tego, kim jesteśmy, na temat przeznaczenia i rzeczywistych możliwości naszej wolnej woli.
Podręcznik psychomagii
Ponieważ nie mogło być inaczej, wiedza o takiej szczególnej „nauce”, spadkobierczyni Tarota, a rozwinięta przez Jodorowsky'ego z jego bujnej wyobraźni, znajduje tę kompilację, która może zainspirować potencjalnych czytelników, którzy stali się cierpliwi, pewni zdobycia nowego perspektywy, z jaką musimy zmierzyć się z tak wieloma problemami, które nas dręczą w rozdźwięku między naszymi upojonymi subiektywnościami a obiektywnością, która może stać się magiczną kompozycją z towarzyszeniem kosmicznej symfonii, rytmu generowanego w odległym Wielkim Wybuchu uważanym za początek grę, jako dystrybucję nieznanych kart, ale wypełnionych znaczeniem.
Innymi słowy, ten samouczek nie jest panaceum na szczęście ani dobre samopoczucie, ale uczy, jak traktować sytuacje jak zabawę, sztuczki, które konfrontują nas z brutalnym i mrocznym życiem, w którym zawsze jesteśmy gorsi, ale od którego możemy w końcu wydobyć najlepszą formę istnienia.
Uzdrowienie zaczyna się od tego subiektywnego wyobrażenia, w którym zdecydowanie placebo naszej interpretacji sztuk, naszych życiowych kroków pisze najlepszy scenariusz do przezwyciężenia wszelkich niepowodzeń.
Ta część, którą gardziła nauka, ta część, która martwiła Freuda, ale którą gardzi akademia, jest najbardziej intensywną i ogromną częścią człowieka, ale nauka nie dba o to. Alejandro wiedział, jak zbadać ten nieskończony wewnętrzny wszechświat, który posiadamy. Obiektywny świat, w którym się ulokowaliśmy i który również niszczymy, stopniowo odsuwa nas od prób penetracji i zrozumienia, jeśli to możliwe, subiektywnego wszechświata.