El fenomen indie w literaturze dociera nawet w najbardziej nieoczekiwane zakamarki. Wielokrotnie poruszaliśmy temat autorów hiszpańskich, którzy wyszli z self-publishingu i zajęli czołowe miejsca w sprzedaży (mam na myśli Javier Castillo, Eva Garcia Saez i wiele innych). W ten sposób osiągnięto, że najlepsza możliwa krytyka ze strony czytelników prowadzi wielkich wydawców do obstawiania tych samych czytelników. Idealne koło.
Pero lo indie es un efecto mundial que, en el caso de Francia, sirvió para descubrir a Agnieszka Marcin Lugand, z zawodu psycholog i prawdopodobnie dlatego nadaje swoim bohaterom bardzo intensywny ładunek psychologiczny z egzystencjalistycznymi akcentami. Zasadniczo historie feministyczne, o ile są jej bohaterkami są kobiety poszukujące tego podboju wolności co w przypadku kobiet zawsze wiąże się z większymi obciążeniami, czynnikami warunkującymi i tabu.
Ciertamente, no es lo mismo leer una novela romántica concebida como una historia rosa con la que entretenerse un rato que abordar una lectura de mayores vuelos en los que también hay espacio para el amor pero casi siempre sumido en un torbellino de circunstancias mucho más complejas. Y es ahí donde Agnès se luce con su «conocimiento del alma humana» como se suele decir en tantas ocasiones.
W jednym lectura fácil y cómoda vamos disfrutando de esas perlas de psicología esencial, brillantes de resiliencia o de superación. Agnès casi siempre parte desde la situación crítica de una mujer encerrada en las exigencias del guion de la vida, o entre penas y culpas. Desde ahí comienza siempre el despegue que convierte cualquier vida en una narración épica actual.
Top 3 polecanych książek autorstwa Agnès Martin-Lugand
Szczęśliwi ludzie czytają i piją kawę
Gdyby Einstein się do tego zabrał, powiedziałby, że formuła szczęścia jest najbardziej względna ze wszystkich formuł. Aby uznać daną chwilę za szczęście, należy wziąć pod uwagę wiele niezależnych czynników.
Diane nie jest w najlepszym momencie, z którego mogłaby projektować siebie w poszukiwaniu jakiegokolwiek szczęścia. Żałoba i jej głęboko somatyczna melancholia oddziela ją od wszystkiego, czym cieszyła się, kiedy nieszczęście nie wkroczyło jeszcze jako czynnik przekształcający w żadną formułę.
Po pustym okresie życia, Diane wycofuje się do najodleglejszej części Irlandii, miasta nad Atlantykiem, zwanego Mulranny. Tam spotyka Edwarda, faceta równie renegata jak ona, który stawia czoła swojej tragedii w zupełnie inny sposób.
Los polos opuestos cuyos fundamentos magnéticos se asemejan tanto acaban por aproximarse violentamente, con resultados imprevisibles y con una sensación de difícil entrega a una segunda oportunidad para vivir.
Życie jest tego warte, zobaczysz
En el ínterin cubierto por la novela «El atelier de los deseos» y previamente a «w świetle świtu«, dwie historie dalekie od okoliczności Diane, odzyskujemy tę bohaterkę w tej drugiej części, która już otwarcie rozpoczyna odzyskanie życia z dramatu, który zakotwiczył dużą część egzystencji naszej bohaterki.
Lo de Irlanda fue un paréntesis alejada de su mundo. Pero el regreso a París conlleva las habituales complicaciones para reubicar su vida entre los fantasmas del pasado que habitan entre las calles de la capital francesa. El café literario que Diane disfrutaba en su vida anterior antes del drama se enfoca como una necesaria reconciliación de su pasado oscuro y un necesario presente luminoso. Los viejos amigos como Félix siempre están ahí, anhelando una nueva oportunidad para disfrutar de una amistad que marca como es la de Diane. Un nuevo elemento inesperado, Olivier llega entonces a la vida de Diane para lanzarla de nuevo al disparadero de sus conflictos más internos.
Życie nigdy nie jest scenariuszem jednej z powieści czytanych w klubie i interpretowanych z zewnątrz. Diane musi podjąć ważne decyzje, które nie kończą się wraz z zamknięciem ostatniej przeczytanej książki. A poczucie winy i smutki mają swój ciężar, by wytyczyć nowe cele.
w świetle świtu
Opowieść o tym, co nas porusza. Spisek, który wszelkimi sposobami próbuje zburzyć mury zbudowane, aby podtrzymywać to, czym naszym zdaniem powinno być szczęście, blokując to, co jest żądane od wewnątrz i może wskazywać w bardzo różnych kierunkach.
Hortense to postać, która gra Cicerone w tej podróży ku ukrytym uczuciom. Odkrywając położenie Hortense w jej rzeczywistości, odkrywamy jej konflikt między jej własną koncepcją tego, czym powinna być, a tym, czym Hortense chciałaby, żeby była.
Koncepcja zegara biologicznego wykracza daleko poza ideę bycia matką i rozciąga się na ludzkość w ogóle. Do czasu, gdy w przypadku Hortense, której życie pełne jest ukrytych projektów i ukradkowej miłości, pojawia się Elias.
Staje się młotem, który uderza w jego ścianę, który każe mu przemyśleć, nie zdając sobie z tego sprawy, swój żywotny horyzont. Zmiany pojawiają się następnie w życiu Hortense z intensywnością nitki światła przefiltrowanej w ciemność.
