Najgorsze w byciu twórcą poza sezonem jest to, że najgorętsze przyjęcie ze strony publiczności następuje właśnie wtedy, gdy hoduje się już malwy.
Legenda o Lucíi Berlin jako przeklętej pisarce, zbudowanej na wykorzenieniu rodzinnym i utrwalonej na burzliwym życiu uczuciowym, rosła, aż stała się emblematem całkowicie wolnej twórcy, zdecydowanego zaangażowania w życie w jej ekstremalnych eksperymentach, które przeprowadziły ją przez intensywne istnienie we wszystkich możliwych aspektach tragizmu, a także komizmu.
Istotny paralelizm oraz styl i format narracji z Raymonda Carvera zagłębia się w ideę, że tylko ci, którzy odwiedzają podziemie, mogą stworzyć najpiękniejsze narracje, zrozumiałe w całej ich wielkości później, kiedy wydaje się, że ograniczenia każdej epoki wygasły w odległym czasie i przestrzeni.
I tak oto tom ten trwa do dziś i zawiera ponad dwadzieścia historii o namiętnej nauczycielce i sprzątaczce, o wszystkich kobietach, którymi Lucía Berlín nagle stała się w swojej teatralnej podróży przez świat.
Historie, które ratują migawki szczęścia, gdy tylko wkrótce pogrążą się one w melancholię (ten rodzaj szczęścia ze smutku, który tylko wielcy twórcy potrafią przywołać prozą jako wersety dla duszy).
W swojej dynamicznej przygodzie Lucía była tyloma postaciami, ile tych pojawia się w tych opowieściach. Noc w raju emanuje wrażliwością smutku i radości, tęsknotą za tym, czego nigdy nie będziesz mieć i radością z tego, co nieistotne. Na kartach tych historii cierpimy z powodu rozczarowania i surowej rzeczywistości natury ludzkiej w jej najbardziej perwersyjnym aspekcie rozumu, a zaraz potem odkrywamy filozofię najbardziej pomocną w pokonaniu każdego transu. Dla Lucíi Berlin jej bohaterowie są absolutnymi bohaterami duszy, duszy wystawionej na wszystkie jej możliwości wynikające z prostoty świata, który jest zawsze mały i zawsze skazany na rozpacz.
Książkę Noc w raju, nową odsłonę opowiadań fascynującej Lucíi Berlin, możesz teraz kupić tutaj:
1 komentarz na temat „Noc w raju, Lucía Berlin”