Na poziomie praktycznym powrót Żydów do ziemi obiecanej był zorganizowany wokół kibucu, przynajmniej w jego najobszerniejszych warstwach. Osadnicy niezbędni do osiągnięcia tej pierwotnej integracji przestrzeni i człowieka, który ją zamieszkuje.
A wokół tej odbudowy ojczyzny, tego ponownego zjednoczenia Żydów z miejscem, gdzie żyli ich przodkowie, Amos Oz Oferuje nam kilka opowieści o doświadczeniach, okolicznościach i przywiązaniu do utraconej ziemi, które zdołało ich zjednoczyć w duchu poprzez zwyczaje i religię.
Pomijając konflikty geopolityczne i tożsamościowe, idea, którą przedstawia nam autor, polega na dotarciu do duchowego schronienia po TYSIĄCACH wędrówki po całym świecie i spotykaniu się w większości przypadków z pogardą i wrogością. Już choćby z tego powodu warto ją czytać, słuchać, rozważać przecież każdy punkt widzenia, zwłaszcza w jego najbardziej osobistym aspekcie.
Gdy Żydzi wreszcie znajdą miejsce, w którym będą mogli poczuć się sobą, będą musieli zastanowić się, jak wrócić na swoją surową ziemię. Myślą o komunie io pracy, by znów zadomowić się w swoim małym miejscu na świecie. Niewątpliwie suma bardzo szczególnych okoliczności, które oferują wielkie bogactwo narracyjne. Wędrujący Żydzi w końcu zorganizowali powrót do kraju, do którego opuszczenia zmusiło ich Cesarstwo Rzymskie.
Ale po tak długim czasie wygnanie za bardzo przeniknęło duszę. I to jest ostatnie wrażenie, jakie daje nam ta książka. Założenie kraju dusz, które przez wieki tułały się po świecie, było zawrotnym nagromadzeniem sprzecznych doznań.
Historie bogate w niuanse i głębokie w żywotnych podejściach. Niezbędne literackie katharsis, by móc wczuć się w tych ludzi, poznanie najstarszego z ludów koczowniczych, lekcja o jedności w rozproszeniu.
Możesz kupić książkę Kraina szakali, wspaniałe dzieło Amosa Oza, tutaj: