Oklepany amerykański sen zamienił się w sen. Od definicji tego, czym był ten sen, który po raz pierwszy pojawił się w 1931 roku z ust Jamesa Truslowa Adamsa i który powierzył wykładniczy dobrobyt umiejętnościom i pracy wyłącznie, bez innych warunków, rzeczywistość była odpowiedzialna za przekształcenie idei w hasło orwellowski.
Przynajmniej w większości przypadków, w których prosperity nie nadchodziły i wszyscy upierali się, by zachować pozory, że dobrobyt to tylko ostatni łut szczęścia.
Ta powieść przenosi nas do roku 1959. Mieszkamy w domu małżeństwa utworzonego przez Everetta McClellana i Lily, a ostatnie ujęcie jest echem przed całkowitą ciszą, która rozciąga się przez dzielnicę mieszkaniową replikowanych domów i symetrycznego życia.
Ponieważ poza złowieszczym faktem, który służy jako usprawiedliwienie dla retrospekcji wyjaśniającej wszystko, sam strzał, a raczej spust, jest przedłużony w kierunku ogólnej ideologii tej klasy średniej, która jest zdeterminowana, aby się rozwijać, aby przejść do nowego podboju społecznego, gorączki złota, która kontynuuje wśród mimetycznych dzielnic kamienic.
Amerykańska frustracja jako największa tragedia, wszystkich przekonała, a nawet prawie porwała idea, że bez dobrobytu prawie nie ma tożsamości. I nie będąc nikim, życie staje się tym tragicznym ideałem, zwłaszcza jeśli podjęło się mozolny wysiłek, aby uciec przed tą klasą średnią, która próbuje wspiąć się na ścianę, na której hasło brzmi gigantycznymi literami „Amerykański sen po drugiej stronie”.
Pomysł, przestrzeń i czas, którego autorka Joan Didion dużo wie. Ona sama dorastała w tej kalifornijskiej scenerii jasnych snów, jak miraże w palącym słońcu.
Możesz teraz kupić powieść Niespokojna rzeka, nowa książka Joan Didion, tutaj: