Juana del Vala Miał przyjemność zjednoczyć się z tym, którym był. Kolejny on nie tak dawno, z nie tak wielu obyczajów i nałogów, sprzed nie tak dawna.
Każda intencja autobiografii staje się częścią fabularyzowanego życia. Pamięć, w swojej najbardziej osobistej sferze, jest tym, co ma, powiększa lub sprowadza do absurdu, chwali lub zapomina, deformuje lub przekształca. Tak zwana pamięć długotrwała buduje naszą tożsamość w oparciu o życie pełne kontrastów pomiędzy dobrymi i złymi czasami. Tak więc wyznanie otwarcie, tak jak autor, że jest to powieść jego życia pod imieniem innego bohatera, jest samo w sobie aktem autentyczności.
Nie chodzi mi o to, że to, co jest nam przekazywane w „standardowej” autobiografii, jest fałszywe, chodzi raczej o spojrzenie na obiektywność, której nigdy nie udało się osiągnąć.
Juan del Val był tym typowym chłopcem, który pływał między przedwczesnymi wodami nihilizmu lub buntu, w zależności od chwili, coś, co przydarzyło się wielu z nas, jeszcze niedawno młodych (w niektórych przypadkach bardziej niż w innych 🙂
Ale tym, co wnosi to spotkanie z chłopcem, który był autorem, jest intensywność. Od dorastania do pierwszego ataku odpowiedzialności (nazwij to pracą, nazwij to po prostu przebudzeniem się z dojrzałości), wszystko dzieje się intensywnie. A życie, jak zapowiedział poeta, jest skarbem, bardzo cennym bagażem emocji i wrażeń gromadzonych bardziej niż kiedykolwiek w młodości.
Tak jak w ostatniej powieści Wygląd ryby Sergio del Molino, narracja młodzieńca, który jest zdeterminowany, aby być trudnym, może prowadzić do osoby mądrej w swoich doświadczeniach i przygotowanej na wszystko, co ma nadejść. Przede wszystkim dlatego, że przeżycie samego siebie, gdy od czasu do czasu dokonuje się towarzysza samozniszczenia, nie zawsze jest łatwe.
I w końcu humor ocalałych zawsze zaskakuje, a towarzyszy mu orkiestra podobna do tej z Titanica, zdeterminowana, by zawsze tworzyć muzykę, szukając odpowiedniej symfonii nawet na nieubłagany los.
Ludzie, którzy spędzili młodość jako linoskoczkowie, prawdopodobnie częściej się uśmiechają. Wiedząc, że ścisnęli go bez zmęczenia. Ta książka jest dobrym przykładem.
Możesz kupić teraz To wydaje się kłamstwem, nowa książka Juana del Val, tutaj: