Potwór branży wydawniczej, by to nazwać jakoś uderzający 😛, zawsze jest chętny na nowe pióra, które zapewniają świeżość typową dla każdego nowego autora, który nie został jeszcze poddany wirowi żądań redakcyjnych. Niektórzy domagają się, aby choć zadowoliły czytelników, zapobiegły większej płodności w twórczym geniuszu wielkich współczesnych gawędziarzy.
Efekt tego świeżego powietrza jest jeszcze większy, gdy facet taki jak Birgisson bez skrupułów wkracza w nordycką narrację, cenioną w gatunku noir, i przedstawia swoją powieść miłosną…
Ale historia Bjarniego nie odpowiada wygodnej opowieści o dzisiejszym błędnie nazwanym literackim romantyzmie. Miłość ma krawędzie i oferuje niemożliwe alegorie czasów, których już nie ma; budzi stare poczucie winy i kroczy niepokój minut połączony z wątpliwościami, co może być. Karą, jaką może być niezrealizowana miłość, może być doskonale wytyczony Milan Kundera w swojej powieści Nieśmiertelność, pracy, która zasadniczo otacza magię ostatecznie straconej chwili.
Miłość jest zawsze połową tego, co masz i wszystkim, czego ci brakuje. Dlatego dobrze opowiedziana historia miłosna staje się narracją egzystencjalną, która w wytartym już umyśle Bjarniego przekłada się na dekadencki walc pod wpływem symfonii wspomnień i straconych szans.
Nie ma nic bardziej sugestywnego niż list jako znak innych czasów, kiedy ukradkową miłość pisano atramentem, łzami i krwią. Nie ma nic bardziej bolesnego niż wyidealizowanie niemożliwego pocałunku i błędnych wydruków życia objawionych w liście.
Odpowiedź tyle lat później, że nigdy nie znajdę jej przeznaczenia. Bjarni o tym wie, a mimo to musi odwrócić swoją troskę, gdy nadciągają nad nim cienie ostatniej nocy. Z listu Bjarniego łączymy się z oryginalnym listem, który wysłała mu Helga, gdy przyszłość była jeszcze daleka.
Bjarni i Helga dzielili przestrzeń życiową i kryjówki w małym islandzkim miasteczku, odciętym od wszelkiego hałasu i kołysanym przez długie, niekończące się zimy. To nie jest miłość, która spotka się ze sprzeciwem rodziców. Prawda jest taka, że ta miłość była cudzołożnym, ale niepohamowanym spotkaniem tej samej młodej krwi, która podlewała jego pragnienia.
Birgisson zagłębia się we wszystkie szczegóły tego spalania między lodami, inscenizując dla czytelnika w przyćmionym świetle tego końca świata, jakim jest północna Europa, w którym doskonale wpisują się telluryczne i obyczajowe, kulturowe i filozoficzne skojarzenia.
Jedyne, co pozostało dla takiej historii, to uderzenie zakończeniem, które odpowiada intensywności samej narracji. I kończy się cios, od klatki piersiowej do wnętrzności...
Możesz teraz kupić powieść Dla Helgi, wstrząsającą książkę Bergsveinna Birgissona, tutaj: