Jednym z najbardziej oczekiwanych powrotów hiszpańskiej fikcji narracyjnej był a Juana Manuela de Prady który od młodzieńczych początków zawsze objawiał się jako niezmierzony geniusz twórczy. Poza jego statusem w mediach, jego artykułami i wyraźnym zamiłowaniem do jakiejkolwiek ideologii koloru, jego literatura składa się na zróżnicowaną, żywiołową i głęboko humanistyczną scenę.
Z charakterystyczną dla siebie wirtuozerią autor ponownie podchodzi do postaci pisarza jako bohatera, aby ułatwić ten dostęp do postaci poszukującej esencji i uporczywie odzierającej rzeczywistość, aby pokazać jej piękno, ale także, jeśli to konieczne, jej grozę.
W tej powieści de Prada nadaje nowe oblicze swojej wyobraźni, zdolnej dopasować się do różnych scenariuszy, aby zaoferować nam kryminał egzystencjalny, thriller o niemożliwej miłości, poczuciu winy i tajemnicach z przeszłości, z którymi każdy ma do czynienia. pogrzebać nawet dla siebie.
W głębi duszy Juan Manuel de Prada może mieć rację, kiedy portretuje Alejandro Ballesterosa (tak często pojawiającego się w jego bibliografii, że można go nazwać alter ego), oddanego literaturze, ale porzuconego przez muzy, dopóki nie spotyka Lucíi. Ponieważ Lucía jest tym dziwnym blaskiem niezwykłej witalności, która stworzyła kreatywność, koncentrację i wsparcie, z których można zacząć łączyć luźne końce każdej historii, w tym własnej.
Każdy pisarz, taki jak Alejandro, chciałby odnaleźć swoją Lucíę, tę, która go urzeka, ale także pogrąża w nieoczekiwanych niebezpieczeństwach lub w najgłębszych egzystencjalnych wahaniach, ponieważ Lucía umieszcza go na poziomie, na którym może poczuć się jak bohater swojej najlepszej fabuły. . Byłoby wspaniale pisać, gdyby różne dusze mogły być zajęte opowiadaniem mnóstwa nowych historii. A Alejandro Ballesteros jest idealną skórą do zamieszkiwania (jak powiedziałby Almodóvar) innych światów i innych perspektyw na naszą rzeczywistość.
Pasja pisarza Alejandro Ballesterosa staje się mieszanką witalności i niepokoju. Nagle on sam staje się na wpół historią opowiedzianą przez Lucię, dopóki ta nie zdecyduje się zniknąć lub nieszczęście ją od niego oddzieli.
To wtedy Alejandro rozumie, że miał ją przy sobie, wywołując szepty jak pieszczoty w pochmurne noce, kiedy wyglądała jak zagubiony anioł. Bez wątpienia Lucía jest jego najbardziej potrzebną muzą, a odnalezienie jej stanie się jego jedynym motywem, siłą napędową i wolą ponad wszystko.
Najbardziej zaciekłe poszukiwania Lucíi przeniosą Alejandro przez przestrzenie, w których spisane są szkice najmroczniejszych historii, wśród mitycznych postaci kuszenia i zatracenia; przestrzenie, które stwarzają sytuacje przeniesione z lirycznej epopei, która przekracza pisarza porzuconego do tej pory dla przyziemności, nudy, znikomości, wobec której Lucía wciąż osiąga większy blask.
Możesz teraz kupić powieść Lucía nocą, nową książkę Juana Manuela de Prady, tutaj: