Po osiągnięciu wieku wydaje się, że życie nie daje za więcej. Wiele wspomnień, długów, tęsknot i mało celów. Perspektywa demencji może wtedy wydawać się raczej egzystencjalnie sprowokowaną procedurą niż pogorszeniem fizjologicznym lub neuronalnym. A może to właśnie te, nasze neurony w końcu świadczą swoją ostatnią świetną usługę i wszystko zamazują, jak formatowanie dysku twardego.
Ale czasami w tym degeneracyjnym procesie autodestrukcji w kierunku odzyskania ostatecznego szczęścia, ignorancji z dzieciństwa, dochodzi do dysfunkcji. Może tak być w przypadku bohatera tej historii, stuletniego pacjenta szpitala psychiatrycznego, który chce dalej pamiętać i szkicuje na ścianach rysunki swoich niekontrolowanych wspomnień o tym, kim był.
Czytelnik szybko zrozumie, że wymazanie informacji w tym przypadku zwraca uwagę na zmieniającą się prawdę lub interesującą schizofrenię. Kto wie? osobista historia każdego z nich ma swoje podstępy, tunele wytyczone przez pamięć, aby uzasadnić to, czym byliśmy lub dokąd przybyliśmy. Najlepszą analogią jest wąż, który nigdy nie wyczuwa na prostej drodze najlepszej drogi do swoich intencji.
Że nasz bohater był jakimś mokrym powrotem przybył do Stanów Zjednoczonych i że wiedział o pewnych perypetiach wygnanego Trockiego i był prześladowany, aż jego zabójstwo mogło być przypadkowe. Niech życie w końcu zaprowadzi go do Związku Radzieckiego, aby pracować w fabryce, która starała się udaremnić zimną wojnę, przekazując informacje od rozczarowanego Henry'ego Forda.
To jego wspomnienia, sto lat życia. Mądrość zakłada stary człowiek, który przeżył swoją apoteozę w połowie XX wieku i miał na tyle hartu ducha, by dotrzeć do wieku XXI z pragnieniem opowiedzenia swojego życia w swoich szkicach o człowieku przodków. Czasami stuletni człowiek zatapia się w swojej ciemnej studni, a innym razem jego oczy znów błyszczą, gdy spotyka prawdę wydobytą z głębin jego pamięci.
Alberto Ruy Sanchez używa tej postaci do narracji własnego eseju historycznego. Wąż myśli i marzeń, swoim zygzakowatym postępem, towarzyszy przemijaniu historii z osobistej perspektywy. Historia może być zdeterminowana, aby usprawiedliwić i umotywować wszystko, nierozsądek, najbardziej sprzeczne popędy i duchy pychy zajmują się pisaniem rzeczywistości stojącej za oficjalną prawdą.
Historia stara się dać świadectwo zmianom, jej pisarze i interpretatorzy udają, że czynią naukę z tego procesu. Wąż wie, że droga musi być zawsze kręta, w obliczu determinacji człowieka, aby linia prosta była najkrótszą drogą.
Możesz teraz kupić powieść Sny węża, nowa książka Alberto Ruy Sánchez, tutaj:
