Duński pisarz Thomas Rydahl, nowy i potężny głos w nordyckiej czarnej literaturze (ma jeszcze trochę czasu, by dotrzeć do Jo nesbo, Kamila Lackberg i tak wielu innych...) mając za sobą pół tuzina powieści, kilka lat temu stworzył czytelnikom swojego kraju egzotyczną scenerię, w której w przyćmionym świetle, w lodowatej scenerii swojego skandynawskiego grunt.
A potem zabrał swoją czwartą powieść na Fuerteventurę. To był Pustelnik. Opowieść, która choć w Danii była bardzo udana, dotarła do Hiszpanii z tym nagrodzonym nowelami zespołem znajdującym się w ojczyźnie i prawda jest taka, że trochę osłabła.
Moim zdaniem uważam, że problem polegał bardziej na samym tłumaczeniu, na nieadekwatności mrugnięć i zasobów z jednego języka na drugi.
Bo prawda jest taka, że na początku historia wyglądała dobrze, tyle że stopniowo się rozpadała z powodu tego pisku, który bardziej można przypisać dosłowności tłumaczenia i brakowi środków do przekierowania ironii i figur retorycznych typowych dla duńskiego kraju.
A jednak w tej drugiej odsłonie wydaje się, że zmieniono tłumacza. Ponieważ narracja toczy się w innym tempie, bardziej naturalnie, z Erhardem, absolutnym bohaterem, który jest bardziej w nastroju. (To, że facet jest taksówkarzem, gra na pianinie i w końcu zajmuje się stadem kóz, można uznać za zaskakującą charakterystykę lub prawdziwą groteskę, w zależności od tego, czy zostanie przekazana najbardziej autentyczna intencja autora)
W tej powieści znamy aspekty Erharda, pustelnika, których w pierwszej części nie mogliśmy sobie nawet wyobrazić. I chodzi o to, że los wyjątkowego bohatera, który woli anonimowość, może zostać na zawsze zakłócony w świetle wydarzeń, które mają miejsce, gdy wyrusza na nową misję, ze szczególnym uwzględnieniem imigracji Afrykańczyków, którzy szukają paszportu na wyspie bezpośrednio do upragniona Europa.
Możesz teraz kupić powieść Brakujący, nowa książka Thomasa Rydahla, tutaj: