W głębi duszy wszyscy jesteśmy trochę Ignacy Reilly wędrując przez życie z naszymi filmami wyprodukowanymi i napisanymi przez naszą podmiotowość, a także z naszymi najbardziej opornymi nieszczęściami. Odkąd Ignacy pojawił się w nowoczesnej literaturze jako Kichot naszych czasów, surrealizm życia był otwarty na wiele nowych propozycji, które wylewają tę filozofię nicości, próżnej chwały, niemożności osiągnięcia poziomów chwały, które nasz Duch tchnie w dusza ograniczona powietrzem, które mieści się w naszych płucach.
Złoczyńcy z ludzką bliskością niezbędną do zostania bohaterami. Przegrani tak związani z nami, że w końcu pragniemy ich groteskowej chwały. Postacie, które mogą zamieszkać w ostatnich powieściach kryminalnych, takie jak: olegaroj, autorstwa Davida Toscany lub w powieści o kwaśnym i inteligentnym humorze z egzystencjalistycznymi akcentami bolesnego realizmu, takich jak Las cenizas y las cosas.
Świat literatury jest zaśmiecony początkującymi pisarzami, którzy nigdy nie osiągają teoretycznego celu, jakim jest sukces. I w tej ziemi niczyjej znajdujemy Niarfa Yahamadiego, egzotycznego narratora między Meksykanami i Irańczykami o zwyczajowym prezencie pisarza, który jest rozumiany jako konieczny do wyjaśnienia przyszłości świata. Tyle że świat wciąż nie słucha go z zainteresowaniem, a jego literatura ginie w otchłani nieistotności.
Dopóki z odległego miasta San Ismael (tak odległego, że wydaje się, że jest to inny świat w porównaniu z Nowym Jorkiem, w którym bohater się zagubił) zapraszają go na inaugurację audytorium. Aby uzyskać więcej zamieszania, wskazano również, że wspomniana przestrzeń będzie nosić jego imię.
Wydaje się, że echa jego trovas wykrzykiwane do świata przekroczyły granice i zapuściły korzenie w innym miejscu. Ale sprawa jest tak dziwna, że Niarf zastanowi się dwa razy nad tym, jak tam wygląda, kierując się dziwnym listem, który wzywa go do chwały.
Szczęśliwe uderzenia mogą być takie, dziwne, nieoczekiwane. Tak kierowany ciekawością, Niarf kończy podróż do miejsca, w którym w końcu nikt się go nie spodziewa, a którego prezentacja na miejscu spotkania jest zagadkowa i niewygodna.
Może to być jedno z tych marzeń o sukcesie wiecznie aspirującego pisarza, powołaniu, które może trwać lata, całe życie (a którego największym osiągnięciem może być właśnie ten czas bezwładu, jaki życie zajmuje w dziele, jakkolwiek małym. ). Ponieważ San Ismael staje się koszmarem dla Niarfa, epicentrum apokalipsy rzeczywistości. Otchłań Pacyfiku decyduje o rozpoczęciu niszczenia świata właśnie z tego miejsca.
Nie wiedząc bardzo dobrze, jak udało mu się stamtąd uciec (tak, że przebudzenie ze snu jako jedyne wyjście), Niarf wybiera drogę do domu, do tego Nowego Jorku, w którym nie ma nikogo, czekając na prawdziwy łut szczęścia. Tylko koszmary z łatwością łączą się w łańcuchy, a podróż jeszcze się nie skończyła.
Możesz teraz kupić powieść The Ashes and Things, książkę Naiefa Yehyi, tutaj: