W doskonałej harmonii z powieścią Walizka Any, autorstwa Celii Santos, ta powieść o prawdzie, która nigdy się nie kończy, opowiada nam o innej kobiecie.
Fakt, że ostatecznie to nie ona sama wprowadza nas w swoje życie, a raczej jej syn Alfredo, dodaje powieści tajemniczości.
Czasem spotykamy ludzi hermetycznych, o głębokim spojrzeniu, jakby wydobytym z głębin ich myśli. I od razu wiemy, że te oczy kryją tajemnice. A ci z nas, którzy lubią opowiadać, zapłaciliby za wysłuchanie historii, poświęciliby swój czas, aby dowiedzieć się, co kryje się pod tym spojrzeniem...
Sergi Doria zrobił coś takiego. Usiadł, żeby pisać i w końcu wysłuchał swojej postaci.
Ale jak mówię, to Alfredo zarysowuje charakter swojej matki. Ponieważ prawie nie mówi, po prostu szyje. Chciałby dowiedzieć się więcej o swoim zmarłym ojcu, jednak próby zbliżenia się do prawdy o życiu pomiędzy matką a ojcem, którzy wychowali go wówczas w latach 50. w Barcelonie, budzą wokół niego ocean wątpliwości. która bez celu żegluje po górze lodowej swego istnienia.
Ale Alfredo nie poddaje się i obmyśla plan dotarcia do ciężkiej prawdy, która w przeciwnym razie doprowadziłaby go do uduszenia.
Nigdy nie jest łatwo zacząć łączyć fakty dotyczące przeszłości. A przynajmniej tak się wydaje, ale gdy tylko Alfredo zaczyna macać po omacku, zaczyna rozpoznawać postacie sprzed dwudziestu lat. Postacie, które rzucają światło na ich odważną matkę i jej tragiczną przyszłość.
Przeszłość łączy się z teraźniejszością. Alfredo jest młody i oczywiście jego rzeczywistość również przenika tę historię. W trakcie śledztwa odkrywamy, że niespokojny w swoich sprawach Alfredo otwiera się na możliwości, jakie oferuje mu życie.
Ostatecznie teraźniejszość, przeszłość i przyszłość tworzą harmonijną orkiestrację, która współgra z życiami tworzącymi nowe życia, niczym łańcuch sekwencji składających się na film przejścia człowieka przez świat.
Teraz możesz kupić powieść „Prawda nigdy się nie kończy” – nową książkę Sergiego Dorii – ze zniżką na dostęp z tego bloga, tutaj: