Młody autor Emiliano Monge przedstawia nam kompozycję opowiadań egzystencjalistycznych. Człowiek przed zwierciadłem swojego podmiotowego i przedmiotowego bytu. Kim chcielibyśmy być i jacy jesteśmy. Co my myślimy i co oni o nas myślą. Co nas uciska i nasze pragnienie wolności...
Emiliano Monge zawsze przedstawia narrację bez kontemplacji i namysłu. Surowość jego opowieści służy do obnażania prawd i nędzy naszej cywilizacji. Ten wybór opowiadań pomaga czytelnikowi odnaleźć otchłań, jaka pozostaje, gdy z przyzwyczajenia oddajemy się złu, pod patyną dobra społecznego, z którego ostatecznie nikt nie czerpie korzyści.
najgłębsza powierzchnia to bestiariusz człowieka jako wilka samego siebie: od suchej intymności rodzinnego terroru po żarłoczność linczu, fizycznego lub medialnego, króluje tu gniew i erozja. Jak gdyby bohaterowie byli pionkami mglistej, ale totalnej woli, osobiste przeznaczenie i ewolucja społeczna działają w tych opowieściach jak anonimowa siła, która wszystko porządkuje. To znaczy: rozpuszcza wszystko.
Z nieustępliwym stylem Emiliano Monge buduje precyzyjną atmosferę ucisku. Od pierwszych słów każdej historii czai się niejasność, pustka, która zaciekle się rozszerza, aż doprowadzi mikrowszechświaty do ich ostatecznego rozpadu.
Wszędzie otwierają się czarne dziury ironii, ale w tym przypadku humor nie przynosi ulgi ani wyjścia, tylko pogłębia korozję. Bohaterowie – i czytelnicy – odkrywają siebie, podejrzewając, że być może nigdy tu nie byli, w tej cienkiej głębi, którą nazywamy światem, iw końcu nie ma innej pociechy niż ucieczka.
Możesz kupić książkę najgłębsza powierzchnia, najnowsza książka Emiliano Monge, tutaj: