Najlepsze z Margaret Atwood jest to, że bez względu na to, czy przyjmie się sam w sobie walor literacki, zawsze zaskoczy cię fabułą lub formą. Innowacyjna w swojej pracy, Margaret odkrywa się na nowo z każdą nową książką.
En nasienie wiedźmy wchodzimy w skórę Feliksa, wolontariusza oddanego sprawie odzyskiwania więźniów poprzez teatr.
Nie ma nic lepszego niż Szekspir i nic lepszego niż Burza dla tych „przegranych”, którzy odkryją wewnątrz Kalibana, ale także Ariela. Ani Kaliban nie był taki zły, ani Ariel nie może być szczęśliwy w swojej całkowitej służalczości. To dwie antagonistyczne postacie w wielkim dziele Szekspira, pamiętasz? Jeden syn wiedźmy Sycorax i drugi potępiony przez tego samego i ostatecznie uczyniony niewolnikiem przez Prospera.
Felix chce szukać syntezy, najlepszej mieszanki, aby ci więźniowie szukali równowagi w swoim człowieczeństwie, nie rezygnując z buntu jako instynktu obronnego, jako potrzeby zmiany.
Nasze czyny, czyny tych, którzy skończyli z kośćmi w więzieniu, zawsze mogą prowadzić do poczucia winy i przekonania. I nie zawsze na oddziałach więziennych zdarzają się pozbawienia wolności lub najsurowsze wyroki…
Przygotowanie sztuki do wystawienia przez więźniów, za którą Félix się oddaje, to także próba tego, kim są ich interpretatorzy i co pozostawili po sobie, możliwości, zemsty i sumienia.
Życie to paradoks, sprzeczność. Kiedy możesz zjeść świat, nie masz pojęcia od czego zacząć, kiedy możesz, jesteśmy nieapetyczni. W ten sposób konsumujemy siebie w pustym materializmie. Teraz i już w czasach Szekspira...
Ale więźniowie profesora Felixa nauczą się lekcji, której sami nauczyli. Odkrycie bytu, wewnętrznego forum, walki dobra ze złem może prowadzić tylko do wewnętrznego spokoju.
Ale nikt nie może powrócić do najkrwawszego nastroju zemsty, nawet sam profesor Felix…
Możesz kupić książkę Nasienie wiedźmy, nowa książka Margarte Atwood, tutaj: