Dzieci to świetny sposób, aby znów być dziećmi. Ta wyobraźnia utknięta pomiędzy formalizmami, zwyczajami i zwyczajami dorosłych znika, gdy wchodzimy w interakcję z dziećmi. Możemy też stać się gawędziarzami, którzy urzekają nasze maluchy. Ale prawdopodobnie nigdy nie zapomnimy naszej roli rodzica-opiekuna. Bajki zbudowane z myślą o nauczaniu, z morałem na temat wszystkiego, co będą musieli przeżyć, od najbardziej osobistego do najbardziej społecznego.
Może pasuje, a może nie. Liczą się dobre intencje. Wola Gonzalo Hidalgo Bayala, jeśli chodzi o pozostawienie czerni na białym wokół tych bajek, być może chodzi o uwiecznienie chwil spędzonych z córką. Chwile, które można przywołać w każdej chwili dzięki transcendencji tego, co zapisane. Bez wątpienia najlepszy prezent od ojca dla kobiety, którą się stanie i dobry przykład dla wszystkich z nas, które mają dzieci i zadają pytania o przyszłość, która nie należy do nas, ale która będzie również częściowo nasza…
„Według Gonzalo Hidalgo Bayala w Epilogu wszystko zaczęło się od pysznego wyzwania, podczas którego zaproponował spacer z córką po plaży: «Przez cztery lata podczas porannego spaceru, który prowadził nas z niebieskiego domu do łodzi rybaków, wymyśliłem lub zaimprowizowałem jednoosobową historię, bajkę dla jednego słuchacza, który ostatecznie wydał swój werdykt i zaakceptował lub nie...
Gdyby bajka uzyskała akceptację, napisałbym ją po południu”. W ten sposób powstało dwadzieścia jeden cudownych bajek, którymi czytelnik może się teraz cieszyć, jako czarujące wariacje na temat królów i księżniczek, rycerzy i zalotników, smoków i śmierci...
Ale także o wiele więcej, bo wątki i postacie zostały w naturalny sposób rozbudowane, a w bajkach skończyło się na mówieniu o „miłości, lojalności, paradoksach władzy czy sprawiedliwości, granicach prawdy i pozorów”.
Możesz kupić książkę Księżniczka i śmierć, tom opowiadań Gonzalo Hidalgo Bayala, tutaj: