Świetnie Pamuk podejmuje autochtoniczną narrację o swoich tureckich korzeniach, aby otworzyć nasze umysły na wiele podejść. Do tego stopnia, że czasami sceneria wydaje się być prostą scenerią, niezbędną, aby sam autor wiedział, od czego zacząć, mówiąc o relacji między dziećmi a rodzicami jako o swoistym przedłużeniu telluryki, z siłą tradycji w kontrastujące z pragnieniem innych klimatów nowych pokoleń, miłością do ziemi mimo wszystko, wolnością jednostki i tym, ile wiedzy może zdziałać lektura i chęć otwarcia się na nowe idee.
Około trzydziestu lat temu w pobliżu Stambułu doszło do morderstwa. Pamuk również przybliża nas do sprawy, starając się znaleźć odpowiedzi w sposób niemal równoległy do narracji, choć pozwala wyczuć, że podłoże tej śmierci również ma swoje znaczenie w fabule.
A jednocześnie wkraczamy do Stambułu sprzed 30 lat między Wschodem a Zachodem. W przestrzeni niedaleko miasta nauczyciel Mahmut i jego uczeń są zdeterminowani, aby znaleźć wodę, która złagodzi ich endemiczną biedę, pomimo uporu ziemi i jej odmowy bycia źródłem.
Brak wody może wywołać wszystko…
Kultura i tradycja mają też swoje znane tragedie rodzinne. Edyp Rex zrobił to, co zrobił, ale nie pozostał daleko w tyle w przypadku Rostama i Sohraba, dwóch antagonistycznych opowieści o śmierci rodziców i dzieci.
I z takimi tragicznymi odniesieniami płyniemy między wodami tu i ówdzie kultur, cywilizacji stojących naprzeciw siebie w zwierciadłach i wątpliwości, które zawsze tkwią w wolnych istotach, które wątpią w swoje nurty. Etyka jest zmienna, sztuka, mimo że budzi sprzeczne odczucia w zależności od tego, kto ją podziwia, jest niezniszczalna do ostatnich dni, w których można ją kontemplować.
Świetna, krótka opowieść mistrza Orhana Pamuka.
Możesz teraz kupić powieść Kobieta z czerwonymi włosami, nowa książka Orhana Pamuka, tutaj: