Wyznawcy wielkich japoński pisarz Haruki Murakami Do każdej nowej publikacji tego autora podchodzimy ze szczególnym pragnieniem nowej terapii czytania, sesji narracyjnej hipnozy praktycznie niezbędnej w naszych czasach.
Nadejście długiej powieści Śmierć dowódcy staje się balsamem do czytania, który towarzyszy wypoczynkowi w lekturze i przekształca go w podejście do postaci odartych od środka, voyeuryzm duszy dla czytelników potrzebujących odkrywania każdej zmysłowej koncepcji życia.
Murakami konfrontuje nas z otchłanią tego świata, z małą pustką jaźni, z lodowatą samotnością w bezmiarze świata, który nie chce się zatrzymywać za nic. I tylko Murakami z rzędu oferuje swoje placebo nadziei, równoważąc skalę literatury stworzonej przez życie.
Subiektywna wędrówka na bok, w księdze 1 z Śmierć dowódcy znajdujemy powieść, która wymaga kontynuacji zaplanowanej na przyszły rok, kończąc układanie w księdze 2 układanki dopiero u szczytu Murakamiego i która teraz skończy niepokojąc do szaleństwa, czekając na ostateczne rozwiązanie.
Tym razem sztuka staje się niezbędnym argumentem, by odpowiedzieć na atawistyczną potrzebę ekspresji człowieka z artystycznego punktu widzenia. Oczywiste jest, że okoliczności powieści ograniczają się do aktualnego czasu w labiryncie fabuły z przywołaniami Dorian Gray i ten obraz zapomniany na strychu...
Ponieważ właśnie to, odkrycie płótno zatytułowane Śmierć dowódcy, co stanowi punkt wyjścia do mutacji bohatera, w którego świecie dostrzegane są symbole związane z tym dziełem, co kończy się magicznym następstwem rzeczywistości, być może w prostym subiektywnym wrażeniu, a może jako nowe przeznaczenie śledzone od czasu przypadkowego odkrycia .
Najciekawsze w powieści jest to, jak rozkładający się po sumie niepowodzeń świat bohatera przybiera bardziej surrealistyczną atmosferę w dziwnym związku między malarzem obrazu, którego nigdy nie będzie, bohaterem i sąsiadem. domu, w którym bohater wycofał się ze świata. Urzekający trójkąt postaci, które twierdzą i potrafią skupić całą naszą uwagę.
W fabule otwartej na różnorodne interpretacje i podwójne i potrójne odczytania stajemy wobec znaczenia sztuki. Niezbędna podwójna i spolaryzowana intencja wszelkiej interpretacji artystycznej: od perspektywy rzeczywistości nie ograniczonej tylko do zmysłów, po introspekcję przyczyn, które mogą prowadzić nasze zmysły do odzwierciedlenia stworzonego świata „na nasz obraz i podobieństwo”. Tak, czysta megalomania, jako bogowie naszej samotności i naszych decyzji.
Powieść Śmierć dowódcy, początek najbardziej ambitnego projektu Harukiego Murakamiego, można już kupić tutaj: