Sielankowy obraz śnieżnej doliny może oferować różne widoki i bardzo różne interpretacje. Jednolite białe piękno przyrody poddanej hibernacji może oznaczać także izolację, bezczynność, letarg, nudę, a nawet lęk przed poczuciem oddzielenia od wszystkiego, na łasce niesprzyjającej pogody, która zdaje się zmieniać otoczenie, jakby zawładnęła nim na zawsze .
A jednak upieram się, że w samotnej chatce, z której pali się kominek, jest sporo uroku. Symbole cywilizacji, ciepła, człowieczeństwa i swojskości.
Wszystkie te wrażenia i obrazy wzmacniają tę historię, nadają jej sprzeczną oprawę i wykorzystują tę podwójną grę, aby otworzyć nas na naprawdę niepokojącą historię.
Jest środek Bożego Narodzenia i wracamy do obrazu chaty… Wyłania się z niego postać, to człowiek… Jego przyspieszony oddech objawia się gęstą parą, która z każdym wydechem wydobywa się strumieniami. Naturalnego światła prawie nie ma, słońce już zrezygnowało z ogrzewania ziemi, zamiast bezużytecznie odbijać się od śniegu.
Człowiekiem wydaje się rządzić gniew, który możemy kojarzyć tylko z szaleństwem, beznadziejnością lub ogromną frustracją.
Wtedy obraz sielankowy zanika i wszystko nabiera większego ciemnoniebieskiego odcienia.
Chcielibyśmy wiedzieć, co napędza tego człowieka do tak szalonej aktywności. Topór w jego rękach odpycha nas. Drzewa padają, gdy siła ciosów ostrza siekiery sprawia, że uginają się i wreszcie kładą.
Podstawą tej historii jest odkrycie, co się dzieje, odkrycie przyczyn tego ataku wściekłości.
Jest Boże Narodzenie, wszystko może się zdarzyć… i tak jak wielkie opady śniegu mogą obudzić sprzeczne doznania według obserwatora, tak Boże Narodzenie wywołuje sprzeczne doznania według duszy każdego…
Możesz teraz kupić powieść Wielkie opady śniegu, nowa książka Holdena Centeno, tutaj: