Zawsze mówiono, że nie ma nic gorszego niż samotność w otoczeniu ludzi. Ten rodzaj melancholijnego zachwytu nad życiem innych, zatopionych w całkowitym poczuciu braku lub nieobecności, może być brutalnie paradoksalny.
Ale mówi się też, że definicja melancholii brzmi: szczęście bycia smutnym. Ta bardzo alternatywna definicja ma już inny wymiar samotności. Twórczość odczuwa się w samotności, odgaduje czyste uczucie i przez prosty kontrast uznaje się, że w pewnym momencie był szczęśliwy, absolutnie szczęśliwy.
Ta książka mówi o kreatywności zrodzonej z nostalgii nagromadzonej w samotnych godzinach. Pomiędzy stronami, które opisują smutek, ale także emocjonalną i fizyczną pasję, tkwi pewien magiczny punkt, który konfrontuje nas z ostateczną prawdą, ale sprawia, że cieszymy się małymi prawdami, które pozostały. A ta książka Samotne miasto uczy nas twórczej samotności niektórych postaci, które z najgłębszej studni ludzkiej duszy dzielą strzępy ogólnej egzystencji człowieka.
Życie polega na tym, że na każdym kroku dostrzega się istotną porażkę, że ręce, które cię zabierają, pewnego dnia odejdą, chęć namalowania lub napisania swojej perspektywy na świat, aby móc wyjaśnić, jak widzisz ta samotność, która nas czeka.
I w końcu ta historia jest ważna, ponieważ w samotności są wielkie dawki klarowności, aby odrzucić to, co sztuczne i materialne, i pozostać przy tym, co duchowe i niematerialne. Ponieważ w końcu, kiedy wszyscy uciekamy z ostatnich chwil samotności, możemy cieszyć się tylko mglistym wspomnieniem, które znika w ostatnim punkcie światła, który widzą nasze oczy.
Możesz kupić książkę Samotne miasto, najnowsza powieść autorstwa Olivia laing, tutaj: