Dekadencka sceneria oferuje tajemniczy urok, w którym mieszają się melancholia z innych czasów i ponure fantazje o tym, co ta przestrzeń może jeszcze pomieścić. Echa z przeszłości, szepty, które wydają się opowiadać o mrożących krew w żyłach przyczynach tego rozkładu… niekończące się przywoływania dla każdego obserwatora, słuchacza czy czytelnika.
Żelazna brama, która otwiera się dla każdego, kto chce wejść do tego fascynującego domu w klasycznej londyńskiej dzielnicy, przewiduje proste rozważenie wejścia do przestrzeni, która nie pasuje do reszty dzielnicy bloków mieszkalnych.
Dom tam stoi i nikt nie odważył się nawet pomyśleć o jego wyburzeniu. Niewielu z nich kiedykolwiek weszło, ale żaden z nich nie daje świadectwa tego, co można zobaczyć. Najlepiej wejść, zaniemówić z tej majestatycznej dekadencji, charakterystycznej dla ponurego wiersza Poego.
Dom zaprasza do kontynuowania ścieżki za bramą, w kierunku drzwi domu. W środku odkrywasz, że ktoś może jeszcze w nim mieszkać, a ciarki przechodzą przez ciało, gdy zostajesz zaproszony na miły spacer po jego pokojach, prowadzony przez tych, którzy wciąż rozumieją te wyszczerbione ściany jako swój dom.
A czasami dom przestaje być teraźniejszością i staje się tym, czym był. To nie urok, to coś, co łączy materiał i emocje. Złowrogie piękno, które budzi podejrzenia, niezaprzeczalny strach. Nie wiesz, czy nie możesz się stamtąd wydostać, czy naprawdę nie chcesz.
Opowieść, która łapie cię w inny sposób, ulegając doznaniom, które poruszają się między fabułą dziewiętnastowiecznej codzienności, w którą się integrujesz, z przekonaniem, że rzeczywistość przemija, nie wiedząc, czy jest to coś konkretnego, czy może być na zawsze. .
Możesz chcieć wyjść z domu. Co to jest to samo, przestań czytać, ale nie możesz. Ponieważ nigdy nie zamieszkałeś w innej rzeczywistości, a twoje pragnienie poznania, twoja ciekawość, jest potężną bronią, być może bronią do samozniszczenia.
Możesz teraz kupić powieść dom w alei, nowa książka Davida Mitchella, tutaj: