Niedawno czytałem o końcu Ernest Hemingway. Upływ czasu pozwala nam zagłębić się w najbardziej przerażające szczegóły mitu, w tym jego samobójstwo. Według zeznań bliskiej mu osoby, autor wstał pewnego ranka, ubrał się w czerwoną szatę cesarza swego domu, wydobył z ukrycia klucz, w którym znajdowała się jego broń i z najbardziej teatralnymi akcesoriami śmierci, zakończył strzelając do siebie z bronią leżącą na ziemi, gdy nie wiadomo skąd osiadł na swoim tronie.
Prezentując to wznowienie, przypomniałem sobie ten szczegół ujawniony bardzo niedawno, wyjście ze sceny typowej dla intensywnej postaci, która pewnego dnia odkryła, że nie chce już iść dalej. Ta książka, jego pierwszy tom opowiadań, zaczyna się od drugiej skrajności, od żarliwych początków literackich, w których już od wczesnych lat dwudziestych dążył do najwyższego.
A dzisiaj, biorąc pod uwagę ten zakres między początkiem a końcem pisarza, możemy zrozumieć, że Hemingway całkowicie ogołocił siebie między swoją literaturą a intensywnym sposobem życia.
„In Our Time” odzwierciedla świat roku 1925 z tą zmianą, która tworzy każdą historię. Kilka historii, które wydobywają z ówczesnej młodości szczególny posmak metaforycznej kroniki, która przyniosła już aromat klęski i konfliktu, w świecie wciąż wstrząsanym skutkami Wielkiej Wojny, w której on sam brał udział na froncie włoskim jako kierowca karetka pogotowia.
Tak więc znajdujemy w Hiszpanii nieopublikowaną książkę, która naprawdę podsumowuje wiele i wiele dobrego z dobrze prosperującego pisarza, który ceni sobie gwałtowność przy wsparciu prymitywnej rzeczywistości, którą sam postanowił poznać z pierwszej ręki. Wydanie, które jest niezbędnym podejściem dla wszystkich przekonanych czytelników amerykańskiego geniusza, którzy znaleźli w Hiszpanii intensywne schronienie kolorów, życia, świateł i cieni.
Wszystkie historie zawarte w tomie są połączone w taki sposób, aby szczególny nacisk położyć na metaforyczne przesłanie opowieści, na bajkę przepuszczoną przez sito rzeczywistości, w mieszance niemożliwej dla każdego autora z wyjątkiem Hemingwaya, który w tych pierwszych narracjach zdawał się chcieć kronika pierwszych lat młodości usiana wspomnieniami na zawsze utraconego raju dzieciństwa.
Młodość to zawsze energia generowana przez iskry szczęścia. A opowiadania dwudziestoletniego Hemingwaya, takie jak „Poza sezonem”, „Rzeka serc” czy „Kot w deszczu”, dają dobry przykład tej energii zorientowanej na wyjaśnianie świata, wyjaśnienie w pierwszym np. dla autora, który musi odkrywać świat i jako pochodną barwną transformację dla czytelnika zniewolonego scenariuszami, pomysłami, kolorem, napięciami, zakopanymi popędami i życiem.
Książkę „W naszych czasach”, debiut Hemingwaya, można teraz kupić tutaj: