Należę do tych, którzy myślą, że zaczyna myśleć, że czytanie powieści dramatycznej nic mi nie da. Cierpieć, ta rzeczywistość jest już uparcie oddana zabijaniu marzeń, jak powiedziałby Bunbury.
Ale to, że nalegam na odrzucenie tragiczności, nie zawsze jest najlepszą opcją. Ponieważ czasami istnieją książki, które oferują tego rodzaju sublimację, która wykracza poza tak wiele oklepanych aspektów odporności jako kluczowa formuła coachingu.
Są książki, które po prostu opowiadają smutne historie, mając na celu jedynie danie im ostatniej szansy, która pozwoli nam wydostać się z fatalizmu, z tego pesymizmu, który pojawia się, gdy złe wieści są już na zawsze...
Nicolas mógłby być każdym z nas, z tym wyczerpującym uczuciem, że musi być silny, by stawić czoła czemuś, co rozpada się obok nas. Nie chodzi już o to, że cierpimy z powodu choroby od wewnątrz, ale raczej musimy kontemplować ją z zewnątrz, z imperatywem bycia trzonem rzeczywistości, która wskazuje na rychły upadek.
Czasami pakt między Nicolasem i jego chorą na raka żoną brzmi jak kolejny ukłon w stronę tych stereotypów o odporności terapeutów spoza własnej skóry. Ale jeśli dasz temu szansę, coś w końcu się poruszy w środku, z satysfakcją, że opowiedziano ci historię o słabości, zwątpieniu, bezsenności i szczęściu, cholernym szczęściu, które w końcu sprawia, że cienie znikają. . Historia, która nie jest niczym innym jak historią samego autora...
Tylko, że na ścieżce szczęścia trzeba coś ze swojej strony zrobić. I nie ma nic lepszego niż unikanie, niż muzyka Nicolasa lub własna literatura Érica, aby przestać patrzeć śmierci w twarz i po prostu poczekać na tę szczęśliwą przerwę od odwrócenia uwagi, która pokazuje punkt pogardy dla ponurego żniwiarza, poczuć się zignorowanym i odejść.
Éric pisze swoją nową powieść, ponieważ jego żona prosi go o to, podczas gdy ona toczy bitwę. Podobnie Nicolás, bohater tej powieści, jest zamknięty w swojej muzyce iw symfonii, która tchnie życiem pod batutą śmierci.
Bo ona, Matilde, żona Nicolása, też musi odwrócić wzrok, zatracić się w nowych akordach muzyki Nicolása, żyć innym życiem, podczas gdy jej ciało tęskni za szczęściem w postaci nieprzewidywalnej ewolucji komórkowej.
I symfonia dobiega końca, a historie Érica lub Nicolása mogą się połączyć lub nie...
Muzyka i literatura, postać i autor, rzeczywistość i fikcja. Historia, którą opowiada nam Éric, jest być może podobna do tego obrazu Dorian Gray, płótno, w którym uwięziono rozpad chorobliwej esencji, na strychu, na którym już nigdy nie spodziewamy się, że będziemy musieli wchodzić w poszukiwaniu absolutnie niczego.
Możesz teraz kupić powieść Sypialnia małżeńska, nową książkę Érica Reinhardta, tutaj: