Niebiańska kopuła, na którą czasami spoglądamy w dzień i w nocy, podróżując samolotem lub szukając powietrza, którego brakuje nam pod wodą.
Niebo jest horyzontem fantazji i jest pełne snów, pełne pragnień, które prowadzą do błyszczących spadających gwiazd i obecności przeniesionych z tego planu.
Nic więc dziwnego, że niebo kroczy w gruzach, wystawione na działanie tak wielu niespełnionych marzeń, pragnień bez odpowiedzi i dusz wyrzucanych w kosmos na wieki.
Prawda jest taka, że nikt tam na górze nie słucha. Hałas jest ogłuszający. Może być tak, że naprawdę jesteśmy opuszczeni na tym świecie i że potencjalny Bóg porzucił ogromne zadanie zapewnienia schronienia tak wielu planetom.
Byli sami. Porzuceni tym czym jesteśmy, żywą materią poddaną wolnej woli. Ale jak mawiał Milan Kundera, piszemy szkic życia dla innego, które nigdy nie będzie nam dane. A na próbie życia podążasz bohaterami tej historii. Historie oparte na popędach i emocjach, rutynie i nieszczęściach.
Ale w życiu jest nadzieja, zawsze jest ten moment, po co jeszcze? Jeśli chcemy, żeby życie coś znaczyło, że szczęście przeminie pod koniec naszych dni, musimy po prostu pozwolić sobie odejść i poczekać na magię.
Raj może nadal istnieć, niezależnie od tego, jak bardzo autor tej książki uważa go za utracony. To magia literatury. W magicznym zwierciadle czytelnika postacie zbudowane do przekazywania pewnych emocji mogą w efekcie przekazać zupełnie inny komunikat.
Szczęście, humor, nawet jeśli jest żrący. Postacie, które opowiadają się za beznadziejnością i stratą, zostają pobłogosławione przez przypadek, jako jedyne, które opiekują się tym światem i wszystkimi innymi światami. Gdyby nie przypadek, planety by się zderzyły, a gwiazdy już by zgasły. Uderzenie przypadku może zmienić wszystko lub przynajmniej spowodować wieczny blask tego, co ulotne. A bohaterowie tych historii wiedzą o tym bardzo dużo…
Możesz kupić książkę niebo w gruzach, autor: Ángel Fabregat Morera, tutaj: