Niewiele razy przyszłość była pisana jako sielankowa przyszłość, w której powrót do raju lub ziemi obiecanej jest zapowiedziany zapachem ostatniego triumfalnego parady naszej cywilizacji. Wręcz przeciwnie, skazanie na wędrówkę po tej dolinie łez zawsze owocowało fatalistycznymi dystopiami lub uchroniami, w których nadzieja w naszym gatunku jest, w redukcjonistycznym ujęciu matematycznym, równa 0.
Ta nowa powieść młodego człowieka, choć już ugruntowanego pisarza, również idzie w tym kierunku. John Soto Ivars.
Zbrodnie przyszłości, z tym wspomnieniem w tytule a Philip K. Dickopowiada o świecie na progu apokaliptycznej implozji. Jednym z ciekawszych aspektów jest rozpoznawalne skojarzenie z obecną ewolucją świata zglobalizowanego (zwłaszcza jeśli chodzi o rynki) i hiperpołączonego. Zagłębianie się w przyszłość od podstawy naszej teraźniejszości ułatwia tę intencję zagłębienia się w wielkie problemy i wyzwania, które się do nas zbliżają.
Ale każda odroczona w czasie historia zawsze może wnieść nowe idee w połowie drogi między science fiction, filozofią, polityką i społeczeństwem. Przynajmniej ten powiązany aspekt jest tym, co zwykle najbardziej lubię w tego typu fabule.
W przyszłości, jaka jest z nami w tej historii, liberalizm zrodzony w XVIII wieku znalazł już swoją pełnię. Tylko Jednostka „rządzi” i wyznacza standardy świata dostarczanego wielonarodom objętym wszystkimi jego działaniami pod parasolem tego Bytu.
Obraz nie wygląda zbyt pochlebnie. Nowy świat pełen haseł, które składają się na postprawdę między nędzą ekonomiczną, społeczną, polityczną, a nawet moralną. Tylko postprawda nie ma już miejsca w świetle rujnującej egzystencji.
Nadzieja, o ile może odzyskać, pozostaje niska u niektórych postaci w powieści. Podobnie jak trzy kobiety, które wykorzystują niezbędną rolę buntownika z popiołów ludzkości pokonanej przez własnego potwora.
Możesz teraz kupić powieść Zbrodnie przyszłości, nowa książka Juana Soto Ivarsa, tutaj: