Prawdziwi ocaleni z wojen pojawiają się wśród ukaranych ludzi, którzy przyjmują swoje ofiary najlepiej jak potrafią. Dziecko zabrane matce w ostatnim dniu wojny secesyjnej znajduje swoje jedyne schronienie w ramionach pani Stendhal w którym nadal być dzieckiem kochanym przez postać matki.
Okres powojenny to ta pusta przestrzeń, ta chwilowa nicość, w której wszystko zniknęło, a pośród naznaczonych potrzeb i naglących niedostatków życia starają się znaleźć nowe rutyny. Lluc jest tym dzieckiem, które tylko dzięki swojej niewinności może zrozumieć chaotyczny świat, taki jak normalność, który pokonuje nieobecność poprzez obecność, do której się przywiązuje, aby dalej czuć skradzioną miłość.
W innych ostatnich pracach o hiszpańskiej wojnie domowej znamy perspektywy kombatantów czy sag rodzinnych, czy tajemnice państwowe skrywane w działaniach militarnych. Ale tylko w tym książka Pani Stendhal odzyskamy najważniejszą perspektywę, perspektywę dziecięcej niewinności w obliczu realności broni.
Bo po wojnie najgorsze może dopiero nadejść. Zwycięzcy bywają jeszcze bardziej okrutni, gdy wiedzą, że są lepsi. Pragnienie eksterminacji wroga, którego już nie ma, wciąż rozprzestrzenia się na każdego, kto mógł być po drugiej stronie.
Obudzony okrucieństwem wojny, jej żar nie jest łatwy do ugaszenia ostatnim strzałem. Przyzwyczajeni do wywyższania nienawiści, zwycięzcy szukają nieustannej zemsty.
Okres powojenny w konflikcie domowym to właśnie egzekucja zwyciężonych, koniec bez rozejmu. Bez względu na to, jak bardzo jesteś niewinny, zawsze możesz być nową ofiarą.
Ale w tej pracy również odnajdujemy nadzieję. Lluc ma nadzieję, że może być dzieckiem i dotrzymuje obietnic lepszej przyszłości. Jego oczami i pierwotnymi emocjami przyglądamy się rzeczywistości, której gwałtowne wnętrze wymyka się pojęciu wczesnego dzieciństwa, a także pojęciu każdego czytelnika.
Możesz teraz kupić książkę Pani Stendhal, najnowszą książkę Rafaela Nadala, tutaj: