Kilka miesięcy po pojawieniu się w języku galicyjskim możemy również cieszyć się tą wspaniałą małą historyjką po hiszpańsku. Znany smak Manuel Rivas za wyciskanie tego, co intrahistoryczne (a do momentu dotknięcia piórem nawet anegdotycznie), wiemy, że stoimy przed jednym z tych popełnionych, a nawet kompromitujących spisków.
Pisarze tacy jak Manuel Rivas, Patricia Esteban Erles o Carlos Castan należą do rodu narratorów zdeterminowanych do pielęgnowania narracji dość zwięzłych w rozwoju, ale intensywnych w treści i formie. W przypadku Rivasa i jego czytającej dziewczyny kontekst i jego błyskotliwe przedstawienie ożywiają czasy tych, którzy pozostają zawieszeni w jakiejś otchłani, czekając na to, co powinno być ich naprawą lub przynajmniej nauką.
Na początku XX wieku miasto A Coruña było latarnią myśli libertariańskiej w Galicji. Atenea i biblioteki osiedlowe były bramą do kultury klas ludowych, kwitła tam solidarność robotnicza, a wiele osób, które nie mogły chodzić do szkoły, nauczyło się czytać.
W tym czasie pracownice fabryk tytoniu i zapałek walczyły o poprawę warunków życia, zarówno na ulicach, jak iw warsztatach. Silny symbol tego ruchu walki i nadziei ilustrują czytelnicy, którzy w ciągu dnia pracy czytają na głos książki swoim kolegom. Oto historia Nonó, czytającej dziewczyny.
Jego ojciec zbiera szmaty i inne drobiazgi na wysypiskach A Coruña na początku XX wieku. Jego matka pracuje przy zapałkach i jest chora z powodu niehigienicznych warunków w fabryce. Dzięki odwadze i wyobraźni rodziców Nonó udaje się chodzić do szkoły i uczy się czytać. Od tego momentu odkrywa, że może pomagać kolegom matki, opowiadając im historie podczas pracy, dając im nadzieję i otwierając drzwi do kultury.
Możesz teraz kupić «Czytającą dziewczynę» Manuela Rivasa, tutaj:
