Nie ma nic lepszego niż alegoria i jej symbole, aby spojrzeć z perspektywy na rzeczy, które nam się przydarzają, na nasze codzienne problemy i sposoby radzenia sobie z nimi.
I nic lepszego niż fantazja, aby komponować te wspaniałe historie, które bawią, prowadzą i oferują alternatywy w chwilach zamętu.
O tym jest ta powieść Nadzieja. Któremu tytułowi towarzyszy także typowy slogan, który już zapowiada, o czym będzie fabuła: Historia dziewczyny, która nie słyszała słów.
Już na wstępie możemy założyć, co oznacza niemożność usłyszenia słów: brak komunikacji. Ślepota. Hałas.
A potem zaczęliśmy czytać. I zaczynamy spacerować nie tracąc detali starą ulicą, każdy opis wyznacza scenę i jednocześnie prowadzi do pierwszych symboli naszego spaceru w poszukiwaniu czegoś.
Odnajdujemy teatr Serendipity, który, jak sama nazwa wskazuje, zaprasza nas do wejścia, nie wiedząc, że go szukamy, ale intuicyjnie, że to tam możemy znaleźć coś wyjątkowego, coś innego od tego, czego szukaliśmy, co staje się nowym wielkie odkrycie.
Ponieważ mała Matylda, mimo że jest prawie małą kobietą, wkrótce wydaje się repliką Małego Księcia Św. Exupèry. Jedna z tych dziecinnych postaci, które w swojej naiwności gromadzą mądrość dla każdego, kto zgubił już drogę dzieciństwa jako rozwiązanie szarości świata.
Razem z Matyldą odnajdujemy Józefa ze zmartwieniami dorosłego mężczyzny lub jakąś lalkę wspólników Matyldy.
Ponieważ Matylda musi znaleźć kogoś, z kim podzieli się swoimi sekretami i obawami. I to w stanie zamieszania i strachu możemy rozpoznać kawałek siebie w Matyldzie.
I z tej empatii pochodzi ostateczna nauka książki, pouczam ich, aby poszli do przodu, aby słowa ponownie służyły komunikacji i byciu szczęśliwym, a przynajmniej próbowali…
Możesz teraz kupić powieść Hope, nową książkę Wendy Davies, tutaj: