Od czasu do czasu nie jest źle zagłębić się w klasyczną powieść policyjną, jedną z tych, które sprawiają, że myślisz o sprawie jak o labiryncie, w której światło dyżurnego śledczego oświetla cię niczym iluzjonistę.
Świetne powieści detektywistyczne powinny zapierać dech w piersiach, zaskakiwać każdym nowym zwrotem akcji, a gatunek ten nie jest obecnie zbyt kultywowany w ścisłym tego słowa znaczeniu. Będzie to kwestia wymogów redakcyjnych lub najbardziej widocznej tendencji powieści kryminalnych, gdzie rekreacja w obliczu śmierci i przemocy często przeważa nad samym dochodzeniem.
Nie mam na myśli tego, że w tym książka Ostatni przypadek Philipa Trenta idź i znajdź nowego Poirota, Lorda Petera Wimseya albo Sherlocka Holmesa. Wręcz przeciwnie. Ta książka ma punkt zerwania z gatunkiem. Choć tylko w części dotyczącej głównego bohatera, badacza. Chociaż EC Bentley wyraził literackie zmęczenie powieściami Connana Doyle'a, prawda jest taka, że ostatecznie odtworzył to upodobanie do zaangażowania czytelnika w zagadkę sprawy.
Zasadnicza różnica polega zatem na tym, kto prowadzi sprawę. W tym przypadku skupiamy się na Philipie Trencie, z zawodu malarzu i miłośniku badań (rodzaj ówczesnego Kichota). W taki sposób, że zwykle poświęca się sprawom morderstw, w końcu rozwinął w sobie wielki talent do szczegółów i dedukcji.
Kiedy Sigsbee Manderson, amerykański potentat, zostaje znaleziony zamordowany w swojej posiadłości, Philip zaczyna odkrywać rzeczy, które przeoczyła policja, ale w jego przypadku w dużej mierze ujawniają, co mogło się wydarzyć.
A potem ten mały Kichot ze śledztwa przystępuje do wyjaśniania sprawy. Jego droga nie będzie łatwa, nikt go nie będzie słuchać. Ale Filip widzi to tak wyraźnie, że nie podda się w swoich wysiłkach. Mimo wszelkich przeszkód w końcu pokaże światu, co naprawdę przydarzyło się zmarłemu.
Możesz kupić książkę Ostatni przypadek Philipa Trenta, wspaniała powieść EC Bentleya, tutaj: