Nie mogę oprzeć się analogii do tego tytułu, aby przedstawić moją historię «Pył na wietrze«, Z dźwiękiem w tle pieśni o tej samej nazwie z Kansas. To Leonard Padura Wybacz mi ...
Ostatnie pytanie jest takie, że taki tytuł, czy to piosenki, czy książki, wskazuje na przemijanie, na bezlitosne odczucie naszego niepotrzebnego stanu, naszej efemerycznej istoty.
Dzień zaczyna się źle dla Adeli, młodej nowojorki pochodzenia kubańskiego, gdy odbiera telefon od matki. Od ponad roku są wściekli, bo Adela nie tylko przeniosła się do Miami, ale mieszka z Marcosem, młodym Havanańczykiem, który niedawno przybył do Stanów Zjednoczonych, który całkowicie ją uwiódł i którego ze względu na pochodzenie matka odrzuca.
Marcos opowiada Adeli historie o swoim dzieciństwie na wyspie, w otoczeniu grupy przyjaciół rodziców, zwanej Klanem, i pokazuje jej zdjęcie z ostatniego posiłku, na którym jako dziecko byli razem dwadzieścia pięć lat temu. Adela, przeczuwając, że nadchodzi nowy dzień, dostrzega między ich twarzami kogoś znajomego. A pod jego stopami otwiera się otchłań.
Jak pył na wietrze to historia grupy przyjaciół, którzy przeżyli los wygnania i rozproszenia, w Barcelonie, na skrajnym północnym zachodzie Stanów Zjednoczonych, w Madrycie, w Puerto Rico, w Buenos Aires... ich, że tak bardzo się kochali? Co się stało z tymi, którzy odeszli i tymi, którzy zdecydowali się zostać? Jak zmieniła je pogoda? Czy magnetyzm poczucia przynależności, siła uczuć połączą ich ponownie? A może ich życie jest już pyłem na wietrze?
W traumie diaspory i rozpadzie więzi powieść ta jest także hymnem ku przyjaźni, do niewidzialnych i potężnych wątków miłości i dawnej lojalności. Olśniewająca powieść, poruszający portret człowieka, kolejne arcydzieło Leonarda Padury.
Możesz teraz kupić powieść „Jak kurz na wietrze” Leonarda Padury, tutaj: