Ciekawe, jakie są pierwsze podejścia do Biblii, kiedy jesteśmy bardzo młodzi. W rzeczywistości wciąż tworzonej i rządzonej w większości dziecięcymi fantazjami, sceny biblijne uważano za całkowicie prawdziwe, bez żadnego metaforycznego sensu, ani też nie było to konieczne. Według Sam Eduardo Mendoza rozpoznał w wywiadzieTa pierwotna literacka wyprawa w sacrum w zmowie z fantastyczną, zasianą częścią pisarza, którą jest dzisiaj.
A prawda jest taka, że w tej książce odczuwalne jest poczucie długu literackiego. Symbol zastępczy dla Eduardo Mendoza nadal porusza się z mistrzostwem swojego pióra, ale oczywiście tym razem miał do czynienia z już spisanymi fragmentami świętych testamentów. Tylko jego błyskotliwy odcisk mógł dać nowy punkt widzenia, z którego można docenić to, co już zostało opowiedziane i zinternalizowane jako doktryna z osobliwościami kontrastu typowego dla dorosłości.
Ponieważ nauczyciel taki jak Eduardo Mendoza zawsze wie, jak znaleźć nowe aspekty i niuanse, za pomocą których można przekomponować sceny tak dobrze wszystkim znane. W rzeczywistości, aby usprawiedliwić obecne wzorce społeczne, które wciąż piją (być może coraz mniej) z moralności importowanej ze świętych tekstów, autorowi udaje się powiązać teraźniejszość z tym, co zostało zbadane jako Święta Historia. Aby wreszcie opisać rodzaj „nic nowego pod słońcem” w kategoriach ludzkich zachowań i rzeczywistości społecznej od możliwego dnia zerowego do dziś.
Jak przejście wygnania z raju wpływa na każde dziecko? Co ten stary dług wobec Boga, to poczucie winy oznacza dla chrześcijaństwa?
Kilka pytań tylko jako przykład. Bo nawet przy sceptycyzmie typowym dla dorosłości, to, co jest nam opowiadane, gdy jesteśmy dziećmi, kończy się przenikaniem. I na dobre lub na złe staje się znakiem tożsamości. W końcu, kiedy odkryjesz, że możesz kwestionować wszystko, co mówi Biblia, kiedy możesz swobodnie interpretować, być może w końcu cenisz literaturę bardziej niż to, co zostało napisane wiele lat temu.
Eduardo Mendoza podnosi wiele dyskusji w tym nowym spojrzeniu na święte pisma. Od metafor do prawdziwej moralnej wartości obrazu, od mistycyzmu do fikcji, od literatury do duszy. Krótko mówiąc, sugestywna książka, która łączy nas wszystkich z tamtym dzieciństwem przesiąkniętym zapachem kadzidła.
Możesz teraz kupić Las barbas del propeta, najnowszą książkę Eduardo Mendozy, tutaj:
Dla mnie ten Mendoza lekceważy wierzenia setek milionów ludzi i robi to na piśmie. Wyśmiewa Trójcę Świętą i proroków Biblii, nie wszystko dlatego, że jest tchórzem i nędznikiem, a katolicy nie zabijają, ale oczywiście Prorok Mahomet pozostaje bez dyskredytacji, nie z powodu zapomnienia, ale z powodu STRACHU, to znaczy, że ta książka może być użyteczna tylko jako papier toaletowy dla tego faceta, który musi jej bardzo potrzebować.