Duński Janne Teller jest jednym z tych ulotnych pisarzy z Gwadiany. Ale kiedy już ustawiliśmy się z obecną powieścią, odkryliśmy, że wszystko było kwestią autentyczności, poszukiwań fabuły o wystarczającej wadze i podstawach, aby zdobyć jedno z innych obowiązków, które w jej przypadku sięgają nawet najbardziej niezbędnego aktywizmu społecznego w epoce, w której wszyscy się ochlapujemy jak zwykłe ips w oceanie dużych zbiorów danych.
Czasami piętnowana jako pisarka dla młodych dorosłych, ponieważ poczyniła postępy w swoim improwizowanym, a nawet chaotycznym rozwoju literackim, można było zobaczyć, że jej celem nie było tworzenie łatwych powieści, które olśnią tylko czytelników o bardziej naiwnym guście. Problem polega na znalezieniu alegorii, które służą metaforze, która dociera do nas wszystkich i właśnie to robi, aby powrócić do bycia otwartymi młodymi dorosłymi.
3 najlepsze polecane powieści Janne Teller
Nic
Co ciekawe, odległe wiatry nihilizmu wydają się wiać mocniej w czasach obfitości. Dziś wszystko i nic wykonuje obłąkany taniec przy dźwiękach bezpośredniości, zerowej wartości, pośpiechu i niepokoju. Nihil, nic, nihil obstat, żadna przeszkoda. Innymi słowy, wszystko i wynikająca z tego pustka.
Dlatego najlepszą nauką dla młodego człowieka ogarniętego nihilizmem jest przekształcona i alienująca rzeczywistość ważnych nieobecności, braków w obliczu tego, co jest oczywiste. Tylko w ten sposób można odzyskać nową energię do spojrzenia na życie ze wszystkimi jego możliwościami.
Pierre Antón opuszcza szkołę w dniu, w którym odkrywa, że życie nie ma sensu. Wspina się na śliwę i wykrzykuje powody, dla których w życiu nic się nie liczy. To demoralizuje jego kolegów z drużyny tak bardzo, że decydują się układać dla nich niezbędne przedmioty, aby pokazać mu, że są rzeczy, które mają sens w tym, kim jesteśmy. W swoich poszukiwaniach zaryzykują cząstkę siebie i odkryją, że tylko tracąc coś, można docenić jego wartość. Ale wtedy może być już za późno.
wszystko
Chodzi o to, aby znaleźć się pomiędzy magnetyzmem przeciwieństwa i odwrócić się od najbardziej negatywnej skrajności. Jeśli wcześniej opowieść o niczym mogła posłużyć do wykazania błędów poddania się po poddaniu się wszelkim możliwym pokusom bezpośredniości, idea wszystkiego wypełnia egzystencję niematerialną, która wypełnia bardziej niż cokolwiek innego...
WSZYSTKO jest przeciwieństwem NIC. Nic to przerażające miejsce. Miejsce bez znaczenia, bez połączenia z prawdziwym człowiekiem, bez autentycznego życia, bez prawdziwej miłości. Miejsce, z którego można tylko uciec. Wszystko to miejsce, w którym wszystkie rzeczy mają spójność, przestrzeń spokoju i harmonii, w której nie ma strachu, ponieważ wszystko jest częścią jednego i tego samego Wszystkiego. Wszystko jest istnieniem wspólnym dla nas wszystkich, jest naszym wewnętrznym głosem, jest tym, co jest napisane między wierszami. Wszystko jest tym, co słyszymy, kiedy zapominamy o sobie i naprawdę słuchamy.
Pt
Wszystko albo nic, ale wspólne. Uzyskaj dostęp do połączenia, nawet ryzykując, że nie będziesz przyjaznym głosem. Chodzi o to, aby odkrywać bez strachu. Chodź, opowiem ci moją historię, zostaw trochę szczęścia, które przynosisz, jak sam by powiedział Bram Stoker...
Pewnej zimowej nocy, gdy na miasto pada śnieg, redaktor recenzuje powieść, która ma trafić do druku. To wielki bestseller wybitnego autora. Kiedy stary przyjaciel pojawia się w jego biurze, aby powiedzieć mu, że książka jest oparta na prawdziwym wydarzeniu, którego była ofiarą podczas pobytu w Afryce jako delegat ONZ, wydawca staje przed dylematem: czy powinien opublikować powieść i założyć, że zgubne osobiste i polityczne konsekwencje takiego postępowania? A może powinieneś zrezygnować z anulowania startu milionera?
